چکیده سفیددشت از قطب های فعال کشاورزی در استان چهارمحال و بختیاری می باشد. بهره برداری بیش از حد از منابع آب زیرزمینی در طول چند دهه ی گذشته، باعث تغییراتی در کمیت و کیفیت این منبع آبی شده است. به منظور تعدیل تغییرات ایجاد شده در آبخوان سفیددشت، طرح تغذیه مصنوعی سفیددشت، در این منطقه اجرا شده است. این طرح، شامل بند انحرافی، کانال بتونی، سیفون، کانال های انتقال و حوضچه های ترسیب و تغذیه است. آب ورودی به طرح، غالباً پساب تصفیه خانه ی بروجن بوده و سیلاب های فصلی، اثر چندانی بر تغذیه مصنوعی آبخوان ندارد. در این تحقیق، از داده های کمی، در بازه ی زمانی سال های 90- 1363 و از داده های کیفی آب های زیرزمینی آبخوان سفیددشت، در بازه ی زمانی سال های 90-1378 استفاده شد. پارامترهای شیمیایی مهم آب با استفاده از شاخص های استاندارد، مورد مقایسه قرار گرفت، سپس تیپ غالب و سیر تکاملی آب با نرم افزار aq.qa مشخص شد. با استفاده از داده های مکانی و توصیفی، لایه های اطلاعات مکانی برای همه ی پارامترهای کیفی و هم چنین کمیت آب زیرزمینی تهیه شد. نتایج حاصل از اثرات کمی، نشان دهنده ی تأثیر مثبت طرح تغذیه ی مصنوعی و تعدیل 48 سانتی متری سطح سفره، نسبت به سال های قبل از احداث طرح تغذیه مصنوعی می باشد، لیکن تحلیل کلی بر روی پارامترهای کیفیت آب، بیان گر کاهش کیفیت آب های زیرزمینی، به خصوص در پارامترهایی نظیر منیزیم است. برای تعیین اثر خشکسالی بر روی کمیت آبخوان از شاخص های spi و gri در مقیاس های متفاوت زمانی ماهانه و سالانه استفاده گردید و ضریب همبستگی بین آنها به دست آمد. نتایج نشان داد که بیشترین همبستگی، بین شاخص gri و spi چهل و هشت ماهه وجود دارد. برای ارزیابی اثرات کمی و کیفی طرح تغذیه مصنوعی بر کاربری های مختلف در سفیددشت، علاوه بر تحلیل های کمی از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) نیز استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که پارامترهای کیفیت آب زیرزمینی، کمیت آب زیرزمینی، افزایش تولید در بخش کشاورزی، فرونشست زمین، کاهش اثرات خشکسالی، کاهش اثرات سیل خیزی، کاهش اثرات سیل گیری، بهبود پوشش مرتعی و اشتغال زائی به ترتیب، بیش ترین تا کم ترین تأثیرپذیری را نسبت به طرح تغذیه مصنوعی از خود نشان می-دهند.

فناوری سرمایش خورشیدی به علت سازگاری با محیط زیست و کاهش هزینه تولید سرمایش، مورد توجه روزافزون محققان قرار گرفته است. در این پژوهش استفاده از یک سیستم تبرید اجکتور- جذبی خورشیدی جهت سرمایش یک ساختمان تجاری بررسی شده است. مدلسازی ساعتی ترمودینامیکی و ترمواکونومیکی عملکرد سیستم، با توجه به تغییرات تابش خورشید و بار سرمایش در طول روزهای تابستان و براساس شرایط آب و هوایی شهر تهران انجام شده است. نتایج حاصل از مدلسازی نشان می دهد در طول ساعات 9 صبح تا 5 بعدازظهر با وجود روند صعودی بار سرمایش، نرخ حرارت کمکی دریافتی و هزینه برواحد اگزرژی محصول کل سیستم کاهش می یابد. در طول تابستان هزینه روزانه محصول سیستم بین 47.41 تا 46.53 دلار در روز متغیر می باشد. همچنین در یک روز تابستانی با حداکثر میزان تابش دریافتی kw 11.9، سیستم به mj/day 76.28 حرارت کمکی تأمین شده با گاز طبیعی نیاز دارد که 52.44 سنت در روز هزینه سوخت کل را در پی دارد. این در حالی است که به طور همزمان اگزرژی تخریب کل دارای حداکثرمقدار mj/day 615 می باشد. در راستای بهبود عملکرد سیستم، بهینه سازی سیستم با استفاده از الگوریتم ژنتیک و با هدف حداکثر کردن ضریب عملکرد ترمودینامیک و اگزرژتیک و حداقل کردن هزینه بر واحد اگزرژی محصول صورت گرفته است. بهینه سازی ضرایب عملکرد، ضریب عملکرد ترمودینامیک و اگزرژتیک را به ترتیب %37.5 و %34.4 افزایش داده است. بهینه سازی هزینه بر واحد اگزرژی محصول کل نیز منجر به %0.7 کاهش در آن شده است. با بهینه سازی همزمان ضرایب عملکرد و هزینه محصول، ضرایب عملکرد این حالت در مقایسه با حالت اولیه حدود %33 افزایش داشته است. این در حالی است که با توجه به نتایج بهینه سازی تک هدفه هزینه بر واحد اگزرژی محصول تنها %1.13 بیشتر از حداقل مقدار آن و ضرایب عملکرد حدود %2 کمتر از حداکثر مقدار ممکن برای آنها بدست آمده است.