بتن سبک توانمند، ترکیبی از خصوصیات بتن توانمند و بتن سبک سازه ای می باشد و نه تنها برتری های هر کدام از این دو بتن را نشان می دهد، بلکه خصوصیات جدیدی که از ارتباط بین ماتریس بتن توانمند و مصالح سبک بدست می آید، را دارا می باشد. بتن سبک توانمند ماده ای است که سوالات جدید و ناشناخته ای را که به تکنولوژی بتن و طراحی بتن مربوط می شود، را مطرح می کند که قبل از اینکه بتواند به صورت گسترده تر مورد استفاده قرار گیرد، باید حل و فصل شود. در این پایان نامه مطالعه بر روی اثر مقادیر مختلف پوزولان های متاکائولن، میکروسیلیس و نانوسیلیس به عنوان جایگزین نسبی بخشی از سیمان مصرفی برخواص (مکانیکی) بتن سبک توانمند صورت گرفته است. بتن سبک استفاده شده در این مطالعه از سبکدانه ی لیکا به عنوان جایگزین بخشی از درشت دانه با مقادیر 65 و 80درصد و ماسه به عنوان ریزدانه استفاده شده است. شش طرح اختلاط برای جایگزینی بخشی از سیمان توسط متاکائولن بادرصدهای وزنی معادل 10و15 و 20 درنظر گرفته شده است. دو طرح اختلاط دیگر با جایگزینی 10 % میکروسیلیس بجای بخشی از وزن سیمان ساخته شد. در دو طرح اختلاط دیگر، با استفاده از میکروسیلیس، نانوسیلیس و متاکائولن با ثابت نگهداشتن مقدار 7/2% برای نانوسیلیس در ترکیب با 10% متاکائولن و میکروسیلیس بترتیب صورت پذیرفت. همچنین دو طرح اختلاط حاوی بتن سبک معمولی که فاقد مواد پوزولانی بوده است، به منظور مقایسه ساخته شد. نسبت آب به سیمان برای تمامی طرح های اختلاط معادل 32/0 ثابت در نظر گرفته شده است. همچنین نمونه های مکعبی،استوانه ای و منشوری به منظور مطالعه بر روی خواص مهندسی بتن سبک توانمند از قبیل مقاومت فشاری، کششی، خمشی،جذب آب ساخته شد. نتایج آزمایشات حاکی از آن است که بهترین عملکرد متعلق به نمونه حاوی 15% متاکائولن در مقایسه با طرح های اختلاط ساخته شده با 65% جایگزینی لیکا بعنوان بخشی از درشت دانه و طرح حاوی ترکیب 10 % میکروسیلیس و7/2 % نانوسیلیس در مقایسه با نمونه های متشکل از 80% جایگزینی سبکدانه می باشد.