فرمول لندائر و تعمیم چندکاناله آن، ابزاری ضروری برای تحلیل ترابرد در سیستم های مزوسکپی شده است. این فرمول ، که رسانایی نمونه را به خواص پراکندگی اش مربوط می کند، در شکل اصلی اش تنها برای سیستم های نابرهمکنشی صادق است. در حال حاضر نانوتکنولوژی می تواند الکترون ها را به ساختارهای نقطه گونه ای محبوس کند که در آنها به خاطر هندسه محبوس شده و ترازهای انرژی گسسته، برهمکنش الکترون-الکترون به خوبی استتار نمی شود و ترابرد در آنها با مکانیسم بلوکه شدن کولنی و تونل زنی تک الکترونی حاکم می شود. آنگاه این سوال طبیعی پیش می آید: آیا فرمولی به مفیدی فرمول لندائر برای سیستم های برهمکنشی وجود دارد؟