در تحقیق حاضر رابطه میان مکانیزم های راهبری شرکتی و نقدشوندگی سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار می گیرد. در این تحقیق 66 شرکت طی سالهای 1384 تا 1388 مورد بررسی قرار می گیرد. فرضیات تحقیق با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه آزمون شده است. از معیارهای ترکیب هیات مدیره و ساختار مالکیتبه عنوان مکانیزم های راهبری شرکتی و از معیار آمیهود به عنوان معیار ارزیابی نقدشوندگی سهام استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که هر چه نسبت اعضای غیرموظف هیات مدیره به کل اعضا بیشتر باشد، نقدشوندگی سهام بالاتر است. علاوه بر این، نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین متغیر وابسته نقدشوندگی سهام و ساختار مالکیت رابطه معنی داری وجود دارد (بین نقدشوندگی و میزان مالکیت سرمایه گذاران حقیقی و میزان مالکیت 5 سهامدار بزرگ رابطه مثبت وجود دارد و رابطه بین نقدشوندگی و متغیرهای میزان مالکیت سرمایه گذاران نهادی و میزان مالکیت بزرگترین سهامدار منفی می باشد). همچنین وجود رابطه بین نقدشوندگی سهام و دوگانگی یا نقش ترکیبی مدیرعامل رد می شود.