منطقه مورد مطالعه در جنوب غرب ماهنشان، شمال غرب ایران ما بین طول های جغرافیایی"14 19 °47 و "44 22 °47 شرقی و عرض های جغرافیایی"03 37 °36 و"54 37 °36 شمالی واقع شده است. این منطقه در تقسیم بندی زون های ساختاری ایران جزء ایران مرکزی می باشد. توده نفوذی مورد مطالعه به سن ژوراسیک به داخل سنگ های پرکامبرین منطقه تزریق شده است. براساس بررسیهای پتروگرافی، ترکیب اصلی توده گابرو دگرگون شده می باشد که با سنگ های دگرگونی اسکارن، آمفیبولیت وبیوتیت-مسکویت-کلریت شیست احاطه شده است. کانیهای اصلی تشکیل دهنده گابرو ها پلاژیوکلاز، پیروکسن، و آمفیبول می باشد. بافت اصلی سنگ پرفیروبلاستیک بوده و بافتهای اینترگرانولار و گلومروپرفیریک در آن قابل مشاهده است. اسکارن شامل گارنت، کلسیت و کوارتز می باشد. بافت اصلی اسکارن پرفیروبلاستیک وپوئی کیلوبلاستیک می باشد. بیوتیت-مسکویت-کلریت شیست شامل کلریت، بیوتیت، مسکویت وکوارتز می باشد. برگوارگی فاصله دار از خصوصیات بارز این سنگ ها می باشد. آمفیبولیت شامل پلاژیوکلاز، هورنبلند، اپیدوت و کوارتز می باشد. بافت اصلی این سنگ پرفیروبلاستیک است. ترموبارومتری توده مورد مطالعه که در زیر سیستم (akmcsh) و براساس اعضای انتهایی منیزیم دار صورت گرفت، حداکثر دمای حدود 480 درجه سانتیگراد و فشار 5/3 کیلوبار بدست می دهد. با توجه به ترموبارومتری و بررسیهای پتروگرافی می توان گفت توده مورد مطالعه در حد بالای رخساره شیست سبز و قسمت پائین رخساره آمفیبولیت دگرگون شده است. ماگمای مولد توده گابروئی مورد مطالعه کالک آلکالن بوده و توده مزبور در یک محیط قوس ماگمائی حاشیه فعال قاره ای جایگیری کرده است. از نظر شاخص آلومین در محدوده متاآلومینوس واقع می شود. بررسی ree توده نفوذی مورد مطالعه آنومالی مثبت eu را نشان می دهد که انعکاسی از تبلور کانی های هورنبلند، اسفن، کلینوپیروکسن و گارنت دارد. مقایسه توده نفوذی گابروئی مورد مطالعه با توده های نفوذی شمال تخت سلیمان و گرانیت آقدره بیانگر یکی بودن سری ماگمای (کالک آلکالن) و مشابه بودن الگوی نمودارهای عنکبوتی آنها می باشد..