چکیده پژوهش حاضر یک تحقیق همبستگی بوده که هدف آن تبیین رابطه هوش معنوی با رضایتمندی روانی در دانشجویان دختر خوابگاه های خصوصی شهر شیراز می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دختر خوابگاه های خصوصی شیراز تشکیل می دهند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب گردیدند. نمونه گیری به صورت تصادفی در 4 خوابگاه انجام شد و تمام دانشجویان آن در این پژوهش شرکت کردند که در مجموع 258 نفر دانشجو را شامل می شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های هوش معنوی بدیع و همکاران و رضایتمندی روانی ریف بود که به طور همزمان در بین دانشجویان توزیع گردید. نتایج با استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج زیر بدست آمد: نتایج آزمون رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان می دهد متغیر مقابله و تعامل با مشکلات بصورت منفی و متغیر خودآگاهی و عشق و علاقه بصورت مثبت قادر به پیش بینی متغیر رضایتمندی روانی می باشد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد رابطه معناداری بین دو متغیر هوش معنوی و رضایتمندی روانی وجود ندارد. بین بعد خودآگاهی و عشق و علاقه از ابعاد هوش معنوی با پذیرش خود از ابعاد رضایتمندی روانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین میزان رضایتمندی روانی در گروه سنی بالاتر از 25 سال بیشتر از گروه سنی تا 20 سال است و میزان رضایتمندی روانی در گروه سنی 21 تا 25 سال نیز بیشتر از گروه سنی تا 20 سال است. کلید واژه ها: هوش معنوی، رضایتمندی روانی، شهر شیراز، خوابگاه دانشجویی.