رودخانه ها و آب های سطحی راهی برای انتقال آلاینده ها به محیط زیست و انسان می باشند. رودخانه ها فاضلاب ناشی از فعالیت های انسانی را دریافت کرده و به کمک فرآیند انتقال – انتشار آلودگی را در مسیر رودخانه پخش و غلظت آن را کاهش می دهند. این ویژگی خود پالایی رودخانه ها، جوامع را قادر می سازد که فاضلاب آلوده خود را به درون رودخانه ها رها سازند؛ در حالی که میانگین کیفیت آب رودخانه ها برای اهداف مختلف قابل قبول باقی می ماند. پخش آلودگی به حداقلی از مسافت نیاز دارد تا فرآیند پخش و اختلاط به طور کامل انجام شود. این مسافت وابسته به غلظت آلودگی، شرایط هیدرولیکی رودخانه، شرایط هیدرولیکی ورود فاضلاب مانند سرعت، زاویه ورود به آبراهه اصلی و مواردی مانند آن است. از آنجا که در طول این مسافت غلظت آلودگی فراتر از حد مجاز است، در نتیجه کاهش این مسافت یک مصلحت مهندسی است. یکی از راه های کاهش این طول افزایش اختلاط در آب به کمک افزایش آشفتگی در جریان است. یک روش افزایش آشفتگی، عبور جریان از یک بازشدگی ناگهانی است. در این پژوهش اثر نقاط مختلف ورود آلودگی، نسبت های مختلف بازشدگی و سرعت های مختلف جریان در توزیع آلودگی بوسیله مدل دو بعدی توزیع آلودگی که به زبان های برنامه نویسی fortran و matlab نوشته شده است، بررسی می شود. نتایج نشان داد که بازشدگی های ناگهانی با نسبت بازشدگی 0.1 تا 0.2 کارآمدتر است.