چکیده باکتری magnetospirillum gryphiswaldense یکی از انواع باکتری های مغناطیس گرا می باشد که نسبت به دیگر باکتری های مغناطیس گرا توانایی بیشتری در جذب آهن (برای ساخت مگنتوزوم) دارد. به علاوه باکتری های گونه magnetospirillum به تواناییشان در اکسایش پرکلراید مشهورند. این واقعیت ها باعث وجود پتانسیل استفاده از این باکتری ها در بیوتکنولوژی می گردد. از سوی دیگر، استفاده از سلول های تثبیت شده دارای مزیت های زیادی از جمله سهولت در بازیافت و امکان استفاده ی مجدد از سلول ها، سهولت در خالص سازی محصول، افزایش بازده واکنش و افزایش پایداری سلول ها می باشد. هدف پایان نامه تثبیت سلول های magnetospirillum gryphiswaldense به منظور توانایی آن در جذب آهن محیط بوده است. به این امید که استفاده از این سلول های تثبیت شده در فرآیندهای بیوتکنولوژی در آینده ای نزدیک تحقق یابد. در اینجا سه روش مختلف تثبیت شامل تثبیت درون ژل آگار، درون دانه های آلژینات و بر سطح پوسته ی تخم مرغ به کار گرفته شد. بازده تثبیت به صورت درصد سلول های تثبیت شده از روی کاهش کدورت نوری سوسپانسیون سلول ها محاسبه گردید. علاوه بر این، برای مقایسه ی کارایی روش های تثبیت، ارزیابی فعالیت حیاتی با تست ttc و تست سنجش آهن استفاده-شد. تثبیت درون دانه های آلژینات کلسیم به عنوان روش بهتر تعیین شد. سپس از طریق اندازه گیری توانایی جذب آهن توسط سلول های تثبیت شده در آلژینات کلسیم در چرخه های متوالی، پایداری عملکردی این سلول ها سنجیده شد. با اندازه گیری جذب آهن (به عنوان فعالیت مهم این سلول) و میزان نشت سلولی، غلظت بهینه سدیم آلژینات، 3% و کلسیم کلراید بین 5/1 تا 2 میکرومولار تعیین گردیدند. به علاوه اثر غلظت اکسیژن محیط و میزان آهن موجود در محیط باکتری در هنگام رشد نیز بر جذب آهن بررسی گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، باکتری های رشد یافته در محیط بدون آهن، پس از تثبیت، توانایی بیشتری در جذب آهن دارند. غلظت اکسیژن نیز در یک چرخه بیست ساعته از جذب آهن تاثیری بر میزان نهایی جذب آن ندارد.