در دنیای پر رقابت کنونی، بهره وری بعنوان یک فلسفه و دیدگاه مبتنی بر استراتژی بهبود، مهمترین هدف هر سازمانی را تشکیل می دهد و می تواند همچون زنجیره ای، فعالیت های کلیه بخش های جامعه را در برگیرد. از آنجا که در میان عوامل تولید، عامل نیروی انسانی مهمترین اهرم اصلی در افزایش و کاهش بهره وری سازمان می باشد لذا از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و باید توجه خاصی به آن مبذول داشت. محققان معتقدند که برای افزایش بهره وری نیروی انسانی تنها یک علت خاص را نمی توان ارائه کرد بلکه ارتقاء بهره وری را باید معلول ترکیبی از عوامل گوناگون دانست. هدف نهایی تحقیق این است که عوامل بحرانی موثر بر بهره وری منابع انسانی در شرکت توزیع نیروی برق شیراز شناسایی و اولویت بندی شود تا مشخص شود در این سازمان کدامیک از عوامل بهره وری برای کارکنان سازمان مهمتر و آنها را به کار بهتر و با کیفیت بالاتر تشویق می کند. در تحقیق حاضر ابتدا 61 عامل بعنوان عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی شناسایی گردیده است. سپس با نظرسنجی از خبرگان و بکارگیری تئوری خاکستری این عوامل به 39 عامل کاهش یافته و در نهایت با نظرسنجی از کارکنان شرکت توزیع نیروی برق شیراز از طریق پرسشنامه و با استفاده از روش های تاپسیس فازی، تحلیل رابطه ای خاکستری (gra) و ترسیم ماتریس تناظری اهمیت-وضعیت، عوامل: استقبال از ایده های نو و حمایت از ایده پردازان توسط مدیران سازمان، حمایت مادی و معنوی از خلاقیت و نوآوری، تشویق کارکنان برای استقبال از موقعیت های دشوار و ... به عنوان عوامل بحرانی، معرفی و راهکارهای لازم ارائه گردیده است. لازم به ذکر است که عوامل بحرانی عواملی هستند که ضمن اینکه از نظر کارکنان اهمیت بالایی دارند، اما وضعیت موجود آنها در شرکت توزیع نیروی برق شیراز، شرایط خوبی ندارد.

با توجه به افزایش روزافزون اتکاء اقتصاد جهان به نفت و گاز، محدود بودن عمر این منابع، برنامه ریزی کشورهای صنعتی برای جایگزینی آنها با انرژی های نو و فرصت کوتاه و بسیار ارزشمند پیش روی مسئولین برای استفاده بهینه از این ثروت خدادادی برای زمینه سازی توسعه و پیشرفت کشور، به نظر می رسد بازنگری در سیاست های توسعه ای میادین نفت و گاز و نیز الگوی مصرف آنها در کشور از مهمترین اولویت های ملی باشد. از یک طرف میزان تولید نفت کشور براساس آمارها و مستندات موجود روبه کاهش است و چنانچه در کوتاهترین زمان برای این مشکل چاره اندیشی نشود، بدلیل اتکاء قابل ملاحظه بودجه کشور به درآمد نفت و همچنین رشد روزافزون مصرف فرآورده های نفتی در داخل کشور، در آینده نزدیک باید شاهد بروز مشکلات بسیار سنگین اقتصادی باشیم. از طرف دیگر علیرغم وجود مستندات کافی از روند عرضه و تقاضای محصولات متنوع پائین دستی در بخش نفت و گاز در سطح بین المللی و ارزش افزوده قابل ملاحظه این محصولات (محصولات پتروشیمی)، اصرار بر شیرین سازی گاز و انتقال آن به اقصی نقاط کشور برای استفاده در مصارف خانگی، غیرکارشناسی و نادرست به نظر می رسد. این در حالیست که امروزه در جهان از تزریق گاز بعنوان یک روش موثر برای بازیافت ذخایر نفتی استفاده می شود. بعلاوه با وجود پتانسیل بی نظیر کشور ما برای تأمین انرژی از منابع تجدیدپذیر مانند باد و خورشید، اصرار بر افزایش روزافزون مصرف نفت و گاز بعنوان منبع تأمین انرژی بخصوص حرارتی غیر معقول به نظر می رسد. بنابراین در زمینه توسعه میادین نفتی و اصلاح الگوی مصرف اقدام جدی و عملی مبتنی بر برنامه ریزی منطقی و جامع مورد نیاز است. با این وجود باید توجه داشت که مسئله تصمیم گیری در باره الگوی تولید و مصرف منابع هیدروکربوری ایران، مسئله ای ساده نیست. از یک سو گزینه های مختلفی برای تولید و مصرف منابع هیدروکربوری وجود دارد، بعلاوه عوامل متعددی در انتخاب هر گزینه دخالت دارند. بنابراین انتخاب گزینه مناسب با پیچیدگی فراوان همراه است. لذا بررسی و ارزیابی گزینه های مختلف و ارائه راهکار بهینه برای سیاست گذاری تولید و مصرف منابع هیدروکربوری، یک مسئله تصمیم گیری چند معیاره بوده که حل مناسب آن مستلزم ایجاد مدل ریاضی دقیق و منطبق با شرایط نزدیک به واقع می باشد، به این دلیل مدل سازی مسئله اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. به دلیل اهمیت بسیار زیاد نکات مطرح شده در بالا، موضوع "ارائه سیاست های توسعه ای اثر بخش در بهبود استفاده از منابع هیدرو کربوری ایران با استفاده از مدل های تصمیم گیری" بعنوان مقاله پیشنهادی برای پایان نامه انتخاب گردید. پس از بررسی جامع مسئله و با اتکاء مستندات و داده های روشن، مصاحبه با خبرگان و دست اندرکاران و نیز به کمک مدل سازی مسئله با استفاده از روش" گزینه نزدیک به حل ایده آل"و تئوری های انتخاب اجتماعی مانند "بردا" و "کندرسه"، "برنامه ریزی برای کاهش هرچه بیشترمصرف گاز با هدف تخصیص حداکثری گاز به تزریق و تمرکز بر توسعه استفاده از سایر منابع انرژی تجدیدپذیر برای تولید برق بهمراه صرفه جویی و کاهش هدر روی انرژی با هدف اصلاح الگوی مصرف درکوتاه ترین زمان"، بعنوان بهترین گزینه بهره برداری از منابع هیدروکربوری شناخته و معرفی گردیده و اقدامات اجرایی که میبایست توسط نهادهای مختلف حاکمیتی در راستای پیاده سازی گزینه برتر صورت گیرد تبیین شد.