هدف این پژوهش بررسی مفاهیم و نمادهای آخر الزمانی در اسطوره های هندویی و آموزه های اسلام می باشد. این قیاس برمبنای روش پدیدارشناسی با رویکرد تطبیقی انجام گرفته و نتایخ ذیل به دست آمده است: گرچه تشابه ظاهری بین مفاهیم و نمادهای آخرالزمانی در آئین هندوئیزم و دین اسلام وجود دارد با این حال این تشابه تنها در سطح ظواهر باقی مانده، زیرا این دو آموزه دارای دو آبشخوار تفکری جداگانه هستند. آموزه های اسلام وحیانی است درحالیکه اندیشه های هندوئیزم اسطوره ای و زاده تفکرات بشری است. در آئین هندوئیزم جهان در تسلسلی دائمی است که هر بار پس از دوره ای تعیین شده، از بین رفته و دوباره آفرینش صورت می گیرد. اما در اسلام جهان آغاز و پایانی دارد و خلق دوباره ای صورت نخواهد گرفت.