هدف تحقیق: در این پژوهش، هدف، بررسی تأثیر یک سری تمرینات هوازی و بی هوازی بر برخی از این شاخص های ترکیب بدنی در زنان فعال می باشد. این شاخص های ترکیب بدنی شامل درصد چربی بدن، bmi و whr می باشد. روش شناسی تحقیق: در این راستا آزمودنی ها از میان زنان فعال شهر تبریز و به تعداد 45 نفر انتخاب شدند. این آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه کنترل، تمرینات هوازی و تمرینات بی هوازی قرار گرفتند. تمرینات به مدت 8 هفته اجرا شده و شاخص های ترکیب بدنی افراد قبل و بعد از آزمون مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی علمی این نتایج از روش ها و پارامترهای آماری( روش کولموگروف-اسمیروف) استفاده شد. نتایج حاصله به صورت (انحراف استاندارد±میانگین) بیان شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص چربی بدن در گروه تمرینات هوازی از 45/1 ± 9/32 به 43/1 ± 0/31 و در گروه تمرین بی هوازی از 80/1 ± 1/32 به 70/1 ± 2/31 رسید. شاخص bmi در گروه تمرینات هوازی از مقدار (kg/m2)72/1 ± 0/25 به (kg/m2)59/1 ± 9/23 و در گروه تمرینات بی هوازی از مقدار (kg/m2)25 /1 ± 8/24 به (kg/m2)20/1 ± 2/24 رسید. همچنین شاخص whr در گروه تمرینات هوازی از مقدار 47 /0 ± 839/0 به 046/0 ± 827/0 و در گروه تمرینات بی هوازی از مقدار 044/0 ± 830/0 به 044/0 ± 826/0 رسید. نتیجه گیری: نتایج نشان دادکه پس از8هفته، کاهش شاخص های درصد چربی بدن، bmi و whr در دو گروه تمرینات هوازی و بی هوازی معنادار است(p<0.05)و این کاهش در گروه تمرینات هوازی در هر سه پارامتر نسبت به گروه تمرینات بی هوازی بیشتر است.