هدف پژوهش حاضر آزمون مدل رابطه‏ی کمال‏گرایی با پیشرفت تحصیلی با میانجی‏گری هدف‏های پیشرفت و انگیزش تحصیلی بود. جامعه‏ی آماری این پژوهش را تمام دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال تحصیلی 1392-1391 تشکیل داده است. از این جامعه‏ی آماری، نمونه‏ای به تعداد 320 نفر با روش نمونه‏گیری تصادفی مرحله‏ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیر‏های پژوهش از مقیاس انگیزش تحصیلی،مقیاس کمال‏گرایی چند بعدی (فرم کوتاه) و پرسشنامه تجدید نظر شده هدف‏های پیشرفت استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد مسیرهای مستقیم کمال‏گرایی خودمحور به هدف‏های تبحرگرا، عملکردگرا، عملکردگریز و انگیزش درونی از لحاظ آماری معنی‏دار بودند. همچنین، رابطه کمال‏گرایی جامعه‏محور با انگیزش بیرونی و بی‏انگیزگی معنی‏دار و با هدف‏های تبحرگرا، عملکردگرا و عملکردگریز غیر معنی‏دار بودند. به علاوه، رابطه هدف تبحرگرا با بی‏انگیزگی معنی‏دار و با انگیزش درونی غیر معنی‏دار، رابطه هدف عملکردگرا با انگیزش بیرونی معنی‏دار و رابطه هدف عملکردگریز با انگیزش بیرونی غیر‏ معنی‏دار بود. رابطه انگیزش درونی با عملکرد تحصیلی معنی‏دار و رابطه انگیزش بیرونی و بی‏انگیزگی با عملکرد تحصیلی غیر معنی‏دار بودند. از سوی دیگر، نتایج نشان داد رابطه غیرمستقیم کمال‏گرایی خودمحور به عملکرد تحصیلی از طریق انگیزش درونی معنی‏دار، رابطه‏ی کمال‏گرایی جامعه‏محور به انگیزش درونی از طریق هدف تبحرگرا و رابطه‏ی کمال‏گرایی خودمحور با انگیزش درونی از طریق هدف تبحرگرا معنی‏دار بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که رابطه‏ هدف عملکردگریز با عملکرد تحصیلی از طریق انگیزش بیرونی غیر معنی‏دار و همچنین هدف عملکردگرا با عملکرد تحصیلی از طریق انگیزش بیرونی غیر معنی‏دار بود. از سوی دیگر، رابطه غیرمستقیم کلی کمال‏گرایی خودمحور با انگیزش بیرونی از طریق هدف عملکردگرا و هدف عملکردگریز معنی‏دار، رابطه کلی کمال‏گرایی جامعه‏محور با انگیزش بیرونی از طریق هدف عملکردگرا و عملکردگریز و رابطه کلی هدف تبحرگرا با عملکرد تحصیلی از طریق انگیزش درونی و بی‏انگیزگی معنی دار بود. رابطه کلی کمال‏گرایی جامعه‏محور با عملکرد تحصیلی از طریق انگیزش بیرونی و بی‏انگیزگی غیر معنی‏دار بود.