یکی از موضوعات مهم مورد توجه اقتصاددانان در دهه های اخیر نفت و مسائل مربوط به آن بوده است. در نظر گرفتن نفت و فرآورده های آن به عنوان یک عامل اساسی تولید و محرک رشد اقتصادی باعث می شود قواعد و موضوعات اقتصادی مرتبط با تولید از اهمیت وافری برخوردار شوند. یکی از مهم ترین این قواعد، قانون بازده نزولی می باشد که این مطالعه قصد دارد تحقق این قانون را در مورد استفاده از فرآورده های عمده نفتی در قالب فرضیه وجود رابطه u شکل معکوس بین مصرف فرآورده های عمده نفتی و کارایی بخش صنعت کشورهای منتخب صادر کننده و وارد کننده نفت طی دوره 2002-2008 آزمون کند. بدین منظور در مرحله اول کارایی بخش صنعت کشورها با استفاده از روش تحلیل پنجره ای پوششی داده ها (dea window analysis) محاسبه شده است و سپس در مرحله دوم فرضیه مورد نظر در چارچوب روش داده های تابلویی پویا (gmm) آزمون شده است. نتایج نشان از وجود این رابطه در هر دو گروه از کشورها دارد با این تفاوت که نقطه بازگشتی برای کشورهای وارد کننده نفت بسیار بالاتر از کشورهای صادر کننده می باشد. این نتیجه اولاً حاکی از این است که وابستگی به مصرف نفت در کشورهای وارد کننده بیشتر از کشورهای صادرکننده می باشد و ثانیاً نشان از تکنولوژی پیشرفته و ظرفیت و مقیاس بالای بخش صنعت در کشورهای وارد کننده نفت دارد، به طوری که می توانند بدون کاهش در نرخ نهایی کارایی، تا مقادیر زیادی از فرآورده های نفتی بهره ببرند. در نهایت می توان چنین نتیجه گیری کرد که از آنجا که کشورهای وارد کننده نفت هزینه بیشتری برای دستیابی به این انرژی پرداخت می کنند، مدیریت بهتری در استفاده از آن اعمال می کنند.