امروزه منافع تنوع سازی بین المللی پرتفوی و بدنبال آن تشکیل پرتفوی بهینه بر سرمایه گذاران پوشیده نیست. بعلاوه، افق سرمایه گذاری عامل مهمی در تصمیم گیری برای سرمایه گذاران انفرادی و نهادی می باشد. در این مطالعه، مدل بهینه سازی بین المللی پرتفوی چند هدفه تحت دو نوع چارچوب متفاوت برای ریسک، از جمله m-v و m-lpm پیشنهاد شده و برای حل مدل و ترسیم مرزهای کارایی پرتفوی های بهینه، از الگوریتم ژنتیک تابع برازش چندگانه (mffga) استفاده شده است. با تقسیم بازارهای نوظهور به بازار های "قابل سرمایه گذاری" و "کمتر قابل سرمایه گذاری"، رفتار پرتفوی های بهینه در این گروهها در دوره های زمانی کوتاه مدت و بلند مدت بررسی شده است. همچنین نتایج حاصل از این بررسی با نتایج حاصل از بازارهای توسعه یافته مقایسه شده اند. جامعه آماری کل کشورهای توسعه یافته، نوظهور قابل سرمایه گذاری و نوظهور کمتر قابل سرمایه گذاری می باشد. نمونه آماری نیز کشور هایی از بین این کشور ها می باشد که بر اساس معیار تعریف شده انتخاب شده اند. دوره ی زمانی تحقیق از سال 2001 تا سال 2011 می باشد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که برای دستیابی به منافع تنوع سازی، هر دو گروه از بازارهای نوظهور بعنوان بازار هایی با منافع بالقوه برای سرمایه گذاران بین المللی به شمار می آیند. همچنین، رفتار کوتاه مدت پرتفوی ها در تمامی گروهها با رفتار بلند مدت آنها متفاوت است.