چکیده در دوره ی معاصر به کارگیری رنگ شکلی متفاوت با سایر دوره ها دارد . در این دوره برخی شاعران به جای آشکار گویی، به رمز گرایی واسطوره گرایی روی آورده اند و با تکیه بر خیال شعری خود از تصاویر و رنگها در اشعارشان به صورت نماد و رمز بهره جسته اند، که در این امر عوامل مختلفی دخیل بوده است، شاعران ضمن توجّه به طبیعت سرسبز اطراف خود که عامل مهمی در به کارگیری رنگ بوده، از حوادث موجود وحاکم در سرزمینهای اشغالی غافل نبوده اند و با به کارگیری رنگ به صورت نمادین به بیان نفرت وبیزاری خود نسبت به ظلم وستم و استبداد حاکمان پرداخته و به تقویت روحیه ی مقاومت وجانفشانی در دل هم میهنانشان پرداخته اند. از جمله ی این شاعران می توان عبدالله بردونی، نزار قبانی، محمود درویش، بدر شاکر السیاب، عبدالوهاب بیاتی، محمود درویش، عبد الله معطی الحجازی و سعید عقل را نام برد. به دلیل گستردگی مبحث، این پژوهش به بررسی عنصر رنگ در دیوان سه شاعر معاصر: نزار قبانی، محمود درویش وسعید عقل می پردازد. کلید واژگان: رنگ، نزارقبانی، محمود درویش، سعید عقل، شعر عربی