با افزایش کاربرد شبکه های بی سیم در سال های اخیر، تحقیق و توسعه برای ایجاد روش های جدید که عملکرد این نوع شبکه ها را بهبود بخشد به امری ضروری تبدیل شده است تا راه حل هایی جهت رفع برخی از اشکالات ذاتی شبکه های بی سیم ارائه گردد. یکی از مشکلاتی که در شبکه های بی سیم وجود دارد عدم استفاده از روش های تطبیق ارسال داده است. با این که زمینه استفاده از روش های فوق در لایه فیزیکی استاندارد 802.11 از طریق ایجاد انواع روش های مدولاسیون و کدینگ فراهم شده است، استاندارد هیچ روش مشخصی جهت استفاده از این امکانات ارائه نکرده است. این در حالی است که در صورت استفاده از این روش ها، توان عملیاتی شبکه می تواند تا حد چشمگیری افزایش یابد. به طور کلی هدف استفاده از این روش ها، مقابله با تغییراتی است که به صورت ذاتی در کانال ارتباطی شبکه های بی سیم رخ می دهد تا به صورت تطبیقی و بسته به شرایط کانال ارتباطی، سرعت ارسال داده تنظیم شود. در این پژوهش در ابتدا طی آزمایش هایی به بررسی رفتار روش های پیشین پرداخته تا از این طریق مشکلات آن ها مشاهده شود تا روش جدید ارائه شده را به سمت رفع این مشکلات راهنمایی شود. در ادامه به ارائه یک روش تطبیق نرخ ارسال مبتنی بر روش یادگیری فازی- تقویتی پرداخته خواهد شد که نشان می دهد استفاده از روش های یادگیری می تواند با یادگیری رفتار محیطی، استراتژی بهتری را در اختیار یک روش تطبیق نرخ ارسال قرار دهد. در آخر به بررسی و تحلیل نتایج حاصل از آزمایش های متعدد انجام شده بر روی روش ارائه شده پرداخته و نشان داده می شود که این روش توانایی پاسخ دهی به تغییرات شرایط را داشته و می تواند کارایی شبکه های بی سیم را حتی بیش از روش-های پیشین افزایش دهد.