روند روز افزون و رو به رشد تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در سطوح ملی و فرا ملی، نقش محوری و مهم تشکل های مردمی در جوامع شهری را پر رنگ ساخته است. در حوزه مسائل شهری نیز کوچک شدن اندازه دولت، و به تبع آن شهرداری ها ،موجب شده است که همیاری مردم در پیشبرد مسائل شهر و شهرنشینی به امری اجتناب ناپذیر تبدیل شود. شهروندان می توانند از طریق رسانه های دیجیتال مبتنی بر اینترنت و شبکه های کامپیوتری، عقاید، ایده ها، نظرات و آراء خود را در خصوص مسایل مهم و مورد علاقه خود ارایه و پاسخ مناسب را دریافت و با آگاهی از چشم انداز شهر در پیشبرد پروژه های عمومی همکاری و مشارکت نمایند. این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر بر مشارکت الکترونیکی شهروندان در مدیریت شهری و بصورت مطالعه موردی در شهرداری های مناطق پنجگانه و مرکز کلانشهر رشت صورت گرفت. بنابراین نخست به بررسی مطالعات انجام شده پیشین و ادبیات موضوع در زمینه مشارکت الکترونیکی شهروندان، ابعاد مشارکت و رابطه آن با مدیریت شهری پرداخته شد. سپس به شناسائی و تعیین روابط مهمترین معیارهای موثر بر مشارکت الکترونیکی شهروندان در مدیریت شهری پرداخته شد. پژوهش حاضر از نظر هدف در حیطه تحقیقات کاربردی می باشد. و بر اساس ماهیت و روش، یک پژوهش توصیفی-پیمایشی است. پرسشنامه مورد استفاده یک پرسشنامه محقق ساخته بوده وجامعه آماری این تحقیق کل کارکنان شهرداری مناطق1، 2، 3، 4، 5، و مرکز می باشد. برای تعیین تعداد نمونه آماری تحقیق حاضر از فرمول کوکران استفاده شد. جامعه آماری مورد مطالعه 2700 نفر میباشد، لذا طبق فرمول کوکران 337 نفرنمونه انتخاب شدند. بعد از حصول اطمینان از پایائی و روائی پرسشنامه موجود به عنوان ابزار اصلی گرد آوری داده ها، به توزیع پرسشنامه در جامعه آماری اقدام شد. در نهایت مشخص شد که اطلاع رسانی به شهروندان مهمترین عامل موثر بر مشارکت الکترونیکی شهروندان و احساس تعلق و تعهد در رتبه های بعدی قرار دارد، از سوی دیگر احساس مالکیت شهروندان از کمترین اهمیّت برخوردار است.