در این پایان نامه به اصلاح خواص رئولوژیکی و مکانیکی پلی اتیلن بمنظور بهبود خواص آن در کاربردهای مختلف پرداخته شد ، بدین صورت که یک نوع پلی اتیلن خطی تجاری با استفاده از افزایش مقادیر متفاوتی از دی کیومیل پراکساید و کاراساید طی فرایند اختلاط واکنشی مذاب در یک دستگاه اکسترودر اصلاح شد ، بعد از آماده سازی نمونه ها ، اثر افزایش گروه های جانبی بر رفتار رئولوژیکی ( فرایندپذیری ) ، جرم مولکولی و خواص مکانیکی- دینامیکی نمونه های پلی اتیلن سبک خطی از طریق آزمایش های ویسکومتری مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی خصوصیات رئولوژیکی و مکانیکی نمونه ها از دستگاه رئومتر مدل mcr300 ، تست کشش توسط دستگاه mts 10/m آنالیز مکانیکی-دینامیکی توسط دستگاه tritec 2000 و تست آنالیز حرارتی توسط دستگاه viocat استفاده شد . نتایج بدست آمده نشان داد با افزایش شاخه های جانبی ویسکوزیته برش صفر (?0) و همچنین داده های ویسکوالاستیک (مدول ذخیرهg و اتلاف"g ) پلی اتیلن مذاب افزایش یافت . با افزایش شاخه های جانبی و متعاقب آن افزایش جرم مولکولی ، درهم گره خوردگی و کاهش تحرک زنجیرهای پلی اتیلن افزایش یافت . همچنین با افزایش شاخه های جانبی ویسکوزیته ، مدول ، مقاومت حرارتی ، انعطاف پذیری و استحکام کششی پلی اتیلن افزایش و فرایندپذیری بسپار کاهش پیدا کرد .