در این مطالعه پلی اورتان های کربوکسیله با سه وزن مولکولی مختلف ساخته شدند تا به عنوان حامل برای رهایش کنترل شده ی داروی رالوکسیفن منظور شوند و به نحوی بتوان فراهمی زیستی دارو را بالا برد. نانوذرات با روش رسوب گیری هم زمان آماده شدند. بهینه سازی نانوذرات با روش باکس-بنکن انجام شد. فاکتور های مستقل, وزن مولکولی پلیمر, نسبت غلظت پلیمر به دارو و سرعت همزن مغناطیسی بودند و فاکتورهای به هم وابسته, سایز نانوذرات, توزیع اندازه ذره ای, زتا پتانسیل و میزان داروی بار گذاری شده در پلیمر بودند. نتایج نشان داد که مدل به کار گرفته شده(باکس-بنکن) برای انجام آزمایش کاملا منطقی بود. برای بررسی ساختار پلی اورتان ساخته شده, داروی رالوکسیفن و نانوذرات ساخته شده از رزونانس مغناطیسی هسته ی پروتون (h-nmr ) و طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه استفاده شد. کروماتوگرافی نفوذ ژلی (gpc) برای تعیین وزن مولکولی پلی اورتان های ساخته شده استفاده شد. تفرق دینامیک نور(dls) و میکروسکوپ الکترونی(sem) برای بررسی توزیع اندازه ی ذره ای و سایز نانوذرات به کار گرفته شد. کالریمتری روبشی افتراقی(dsc) و وزن سنجی حرارتی(tga) برای آنالیز حرارتی نمونه ها استفاده شدند. مطالعات پراکنش اشعه ی x برای بررسی میزان کریستالی بودن نانوذرات, پلی اورتان و دارو به کار گرفته شدند. سایز نانوذرات در آزمایشات انجام شده بین nm 96-49 بود و میزان داروی بارگذاری شده % 92-84 بود. نانوذرات پلی اورتان بارگذاری شده با رالوکسیفن در محیط in-vitro ارزیابی شدند و پروفایل آهسته رهش را نشان دادند ( %35/4 ± 19/24 بعد از 4 هفته).