شعر فارسی انواع و قوالب متعددی را آزموده است. یکی از انواع ادبی که در شعر فارسی از بسامد بالایی نیز برخوردار است نوع تعلیمی است که در دو شاخه علمی و اخلاقی-عرفانی آثار زیادی را به خود اختصاص داده است. میرزا کاظم بن محمد امین تبریزی متخلّص به «حاذق»، طبیبی است که در نیمه اوّل قرن 12 می زیسته است.وی از جمله افرادی است که کوشیده است تا علم طب را به شیوه ای بیان کند که هم قابل فهم بوده و هم در اذهان مردم ماندگار باشد. از تاریخ ولادت و وفات حاذق اطّلاعات زیادی در دست نیست ولی از قراینی که در اشعار وی وجود دارد می توان پی برد که ولادتش در سال 1095 بوده است. کتاب زینه الطب یکی از سروده های میرزا کاظم است که در حدود سیصد سال پیش در حجمی حدود 10510بیت فراهم شده و از معدود آثار پزشکی قدیم است که مانند دانشنامه میسری به نظم درآمده و جزو ادبیات تعلیمیِ آموزشی است. علاوه بر این حاذق قصیده ای 200 بیتی در مدح امام علی(ع) سروده است. این تحقیق که در آن به تصحیح کتاب «زینه الطّب» حاذق تبریزی که در زمینه طبّ سنّتی نگارش یافته پرداخته است در سه فصل تنظیم گردیده که فصل اوّل مقدمه، فصل دوم متن اشعار و فصل سوّم تعلیقات را در بر دارد. از زینه الطّب سه نسخه در دست است که ما در این مجموعه نسخه قم را که کامل ترین نسخه بود اساس و مبنا قرار داده و پایان نامه حاضر تصحیح انتقادی نیمهدوم آن کتاب است.