یکی از بارزترین مصداق حقوق شهروندی حق آزادی بیان در عرصه های مختلف است. رساله حاضر در پی بیان محدودیت های فقهی و حقوقی آزادی بیان است. ما در این مسیر ابتدا به بررسی اجزاء سوال پرداخته ایم. ارائه تعریفی از "محدودیت" "شهروند" "آزادی" "بیان" و ... در ابتدای رساله نگرش ما به واژگان اساسی بحث را روشن ساخته است. در ادامه با ذکر مختصری از تاریخ حقوق شهروندی به پیشینه بحث در ایران و جهان پرداخته ایم. در فصل دوم با تحلیل موضوع حقوق شهروندی ابعاد مختلف آن را در منابع فقهی و حقوقی مورد کنکاش قرار داده ایم. مطالعه حقوق شهروندی از منظر کتاب و سنت و عقل و متون فقهی دربرگیرنده نظر فقها در کنار قانون اساسی و قوانین موضوعه از ویژگی های این بخش است. در فصل سوم "حق آزادی بیان" را نیز به همین شیوه و با همین رویکرد بررسی کرده ایم. نهایتا در فصل چهارم با بررسی پدیده محدودیتهای آزادی بیان از دیدگاه فقه اسلامی و حقوق موضوعه یکی از چالش برانگیزترین موضوعات مبتلی به جامعه سیاسی حقوقی ایران اسلامی را به بحث گذاشته ایم. در پایان این پژوهش درخواهیم یافت که آزادی بیان مطابق منابع حقوق اسلامی و حقوق موضوعه حق آحاد شهروندان است اما به هیچ وجه نباید به حریم امنیت عمومی و فردی دیگران تعرض نماید.. شریعت اسلامی نمی پذیرد که کسی آبروی دیگران را ببرد نسبت ناروا دهد فحاشی کند و با ترویج آیین های انحرافی و کتب ضاله امنیت اعتقادی مردم را به خطر اندازد...