ادبیات پایداری یا مقاومت یکی از انواع ادبی است که به زمان یا مکان خاصی تعلق ندارد و با اعتراضات مردمی نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی رخ می نماید یا با وقوع انقلابها، جنگ واعتراض به پیامدهای آن به شدت اوج می گیرد.این ادبیات را نمی توان محصول جهان کنونی و یا متعلق به ملت و فرهنگ خاصی دانست. ادبیات جنگ تنها جزئی از ادب پایداری است چرا که ادبیات پایداری تنها با وقوع جنگ ها و پیامد های آن شکل نمی گیرد. و با این حساب ادبیات دفاع مقدس درکشور ما نیز جزئی از ادب پایداری است. با ویژگی های خاص خود که در برخی زمینه ها با ادبیات پایداری مشترک است. شعر جنگ به شعری گفته می شود که پس از یک دوره کشمکش های سیاسی و انقلابات بیرونی و درونی در یک کشور شکل می گیرد و بسیاری از ادبا و شاعران را وا می دارد تا بنا به مقتضیات زمانه شعری با آن اوصاف بسرایند. متاسفانه شعر جنگ در کشور ما مورد استقبال قرار نگرفته یا کمترمورد توجه است چرا که به عقیده عامه مردم شعری است که از ظرافت و زیبایی هنری بهره چندانی ندارد. این در حالی است که بسیاری از این اشعار که در زمان جنگ در بین مردم رواج یافته هنوز هم در خاطره جمعی محفوظ مانده است. در این رساله سعی ما بر این بوده تا شاعران مطرح عرصه دفاع مقدس را همراه با تازه واردان این سبک با همه ظرافت ها یا ایرادهای شعری معرفی کنیم و در ضمن اشعار آنها را به نقد و بررسی بگذاریم. تا خواننده را با ویژگی های معنایی، وزنی و زبانی شعر دفاع مقدس بیشتر آشنا کرده باشیم. و البته بیشترین تاکید آگاهانه یا غیرآگاهانه بر درونمایه های اشعار قرار گرفته چرا که شباهت ها و تفاوتهای مضامین در شعر این شاعران قابل توجه است. در ادامه و در مقدمه این رساله به مواردی از این دست و نیز اشکالات و ایرادات کار بیشتر خواهیم پرداخت.