توت فرنگی با نام علمی ananassa duch× fragaria یک گیاه علفی دائمی از خانواده rosaceae و از زیر خانواده rosoidae می باشد. کیفیت توت فرنگی به ظاهر میوه (رنگ، اندازه، شکل، وجود یا عدم وجود عیب)، سفتی بافت، طعم و ارزش غذایی آن بستگی دارد که همه این شاخص ها به شرایط میوه در زمان برداشت و تغییرات ایجاد شده در طول دوره پس از برداشت بستگی دارد. توت فرنگی به دلیل تنفس بالا، مقدار آب زیاد، فعالیت متابولیکی بالا و تولید سریع رادیکال های آزاد توسط سلول ها و حساسیت به پوسیدگی های میکروبی و قارچی خصوصا" کپک خاکستری حاصل از botrytis cinerea، یکی از میوه های بسیار فسادپذیر بوده و طول عمر پایینی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی اثر اسانس های گیاهان دارویی پونه و ترخون، ژل گیاه دارویی آلوئه ورا و پلی آمین پوترسین بر عمر پس از برداشت و کیفیت آن و همچنین تاثیر این ترکیبات روی قارچ عامل پوسیدگی خاکستری ناشی از قارچ بوتریتیس سینرا (botrytis cinerea) میوه توت فرنگی رقم کاماروسا می باشد. هر دو آزمایش به صورت کاملا" تصادفی در سال 1391 در آزمایشگاه تخصصی علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد انجام شده است. نتایج آزمایش درون شیشه ای نشان داد که کلیه تیمارها در بازدارندگی از رشد قارچ موثر بوده است. در روش مخلوط با محیط کشت، غلظت های 800 و 1200 پی پی ام اسانس های پونه کوهی و ترخون بیشترین بازدارندگی (100 درصد) را داشته اند و در روش دیسک کاغذی ترخون 1200 پی پی ام بیشترین ممانعت از فعالیت قارچ botrytis cinerea را داشته است. نتایج آزمایش دوم نیز نشان داد که در ژل آلوئه ورا و پوترسین بهترین کیفیت ظاهری و سفتی بافت نسبت به شاهد مشاهده می شود. بالاترین درصد مواد جامد محلول و شاخص رسیدگی در شاهد مشاهده می شود.مقدار ویتامین ث در غلظت های بالای پوترسین (2/1 و 8/1 میلی مولار) حفظ شده است. میزان آنتوسیانین در غلظت بالای پونه کوهی (1200 پی پی ام) بالاترین مقدار بوده است. به طورکلی برای کنترل قارچ botrytis cinerea کلیه تیمارها در هر دو روش موثر بوده اند. در مورد افزایش عمر انبارمانی و خصوصیات کیفی، استفاده از پوترسین و ژل آلوئه ورا بهتر از سایر تیمارها بوده است. البته تیمارهای اسانس ترخون و پونه هم نسبت به شاهد بهتر بوده اند اما به نظر می رسد که غلظت ها نامناسب بوده اند و بهتر است غلظت های کمتر از 400 پی پی ام استفاده شود.