به منظور بررسی اثرات و تشخیص بهترین روش کاربرد عنصر روی در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در سال زراعی 1390- 1389 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت نستد با 3 تکرار بر روی رقم 704 ذرت انجام شد. فاکتور های آزمایش شامل تنش خشکی در دو سطح تامین 50% نیاز آبی و رطوبت مطلوب و فاکتور دوم نوع کاربرد روی به سه صورت پرایمینگ بذر، محلول پاشی و کود دهی به خاک و فاکتور سوم سه سطح عنصر روی، که مقدار آن متناسب با روش کاربرد انتخاب گردید.که برای پرایم غلظت های 5، 50، 500 ppm و برای محلول پاشی غلظت های 3، 5، 7 در هزار و برای کود دهی مقدار های 20،40 و 60 کیلوگرم سولفات روی انتخاب گردید. بطور کلی نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش عملکرد، ارتفاع ساقه و وزن ساقه در سطح 1% و کاهش تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، فعالیت آنزیم sod، وزن برگ، قطر ساقه و ارتفاع بلال در سطح 5% گردید و کاربرد روی توانست تاثیر مثبتی بر صفاتی نظیر عملکرد، وزن هزار دانه، تعداد دانه در ردیف، فعالیت sod، rwc، وزن برگ، وزن ساقه، سطح برگ و قطر ساقه در سطح 1% و بر روی صفت ارتفاع بلال در سطح 5% بگذارد. تنش خشکی باعث کاهش 3/65% عملکرد نسبت به آبیاری مطلوب گردید و کاربرد روی بیشترین تاثیر را بر روی عملکرد دانه در شرایط تنش و آبیاری مطلوب پرایمینگ بذر داشت و کمترین تاثیر بر عملکرد دانه در روش محلول پاشی در شرایط تنش مشاهده گردید بطوریکه اختلاف عملکرد در روش پرایمینگ در شرایط آبیاری مطلوب (بیشترین تاثیر) با روش محلول پاشی در شرایط تنش(کمترین تاثیر) حدود 61/74 درصد بود.