از آنجایی که منابع مالی در دسترس برای سرمایه گذاری همواره محدود بوده است و این محدودیت در بخش کشاورزی محسوس تر می باشد لذا با تعیین اولویت برای تخصیص این منابع می توان بر این محدودیت غلبه نمود. هدف از انجام این تحقیق اولویت بندی سرمایه گذاری در زیربخش های کشاورزی استان مازندران می باشد. این زیر بخش ها عبارت است از زراعت و باغبانی؛ دامداری، مرغداری، پرورش کرم ابریشم و زنبور عسل و شکار؛ جنگلداری و شیلات.به منظور مقایسه و رتبه بندی اولویت های سرمایه گذاری در زیربخش های کشاورزی در استان ازسه روش تاکسونومی عددی، تحلیل عاملی و مدل تاپسیس استفاده شده است. در روش تاکسونومی عددی و تحلیل عاملی از 22شاخص که وزن همه شاخص ها یکسان می باشد استفاده شده است.نتایج نشان می دهد که در هر دو روش زیربخش دام و طیور دارای بالاترین اولویت برای سرمایه گذاری می باشد.در مدل تاپسیس با توجه به اهمیت شاخص ها یک وزن به آن ها اختصاص داده شده است که جمع تمامی وزن ها برابر یک می باشد. نتایج حاکی از آن است که بالاترین اولویت برای سرمایه گذاری زیربخش زراعت و باغداری است. با توجه به اینکه زیربخش های زراعت و باغداری و دام و طیور در هر دو روش دو اولویت برتر بوده و افراد شاغل زیادی که دارای مهارت های پایینی می باشند، در این زیربخش ها مشغول به کارند لزوم توجه جدی به این زیربخش ها و آموزش افراد شاغل در این زیربخش ها را به ما گوشزد می کند.