چکیده امنیت به عنوان یک حقیقت (بیرونی) امری محاسباتی بر مبنای ریاضی و حساب احتمالات است. اما از دیگر سو، امنیت نوعی احساس است که توسط شخص درک می شود. بی تردید هیچ عنصری برای پیشرفت، توسعه و تکامل یک جانبه و همچنین شکوفایی استعدادها، مهم تر از عنصر امنیت و تأمین آرامش در جامعه نبوده و توسعه اجتماعی، خلاقیت و فعالیت ارزشمند، بدون امنیت امکان پذیر نخواهد بود. به همین جهت در این پژوهش، امنیت شبانه در فضاهای عمومی شهر مورد بررسی قرار می گیرد، چرا که افزایش امنیت در فضاهای شهری، باعث افزایش آرامش و در نتیجه افزایش حس تعلق شهروندان و در نهایت ارتقاء بازدهی وکارایی فضاهای عمومی شهری می شود و فضای شهری را به فضایی زنده و پویا تبدیل می کند. هدف اصلی از نگارش پژوهش حاضر، برنامه ریزی مناسب برای تامین امنیت شبانه در فضاهای شهری است. این پژوهش از نوع توصیفی-پیمایشی از شاخه میدانی است و روش گردآوری مباحث نظری آن کتابخانه ای بوده و داده های آن در یک نمونه 385 نفری از جامعه پژوهش مورد بررسی قرارگرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که روایی آن با استفاده از روش نظرات متخصصان و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ 89/0 تائید شده است.در این پژوهش در بخش تحلیل و آزمون های آماری جهت بررسی ویژگی های جمعیت شناختی جامعه آماری از آمار توصیفی و بررسی اهداف پژوهش از آزمون های همبستگی پیرسون و برازش مدل های رگرسیونی برای متغیر های جمعیت شناختی انجام شد. این پژوهش بر پایه شش سوال بنا شده است در سوال اول میزان رضایت شهروندان از امنیت شبانه فضاهای عمومی، سوال دوم عوامل موثر بر امنیت شبانه، سوال سوم شاخص های موثر بر امنیت شبانه، سوال چهارم برنامه ریزی مناسب برای تامین امنیت شبانه، سوال پنجم عوامل تاثیرگذار بر امنیت شبانه به تفکیک اطلاعات جمعیت شناختی جامعه و سوال ششم راهکارهای کاربردی جهت برنامه ریزی موثر در ارتقاء امنیت شبانه مورد بررسی قرار داده است که بر اساس نتایج بدست آمده از آزمون همبستگی پیرسون و برازش مدل های رگرسیونی عوامل سرمایه اجتماعی، عملکرد رسانه ها، پایگاه اقتصادی-اجتماعی و ویژگی های فیزیکی-اجتماعی شهر از عوامل اثرگذار بر این نوع امنیت شناخته شدند و میزان تاثیرگذاری آنها با توجه به متغیرهای جمعیت شناختی چون سن، جنسیت و ... دارای اختلاف معناداری بود. کلیدواژه ها: امنیت، احساس تعلق، رفاه اجتماعی، سرمایه اجتماعی، عملکرد رسانه، پایگاه اقتصادی-اجتماعی.