در طول تاریخ بشریت ، تامین نیاز مسکن همواره دغدغه تمامی انسان ها بوده است.چه از زمان انسان های اولیه که برای رفع این نیاز و رسیدن به ارامش و اسایش زندگی روی به سمت غارها اوردند و چه در زمان کنونی که خانه هایی با تمامی امکانات در اختیار بشریت قرار گرفته است. انچه در این پژوهش به عنوان مسئله مطرح گردیده ، چگونگی طراحی مسکن برای ساکنین یک محله است که بتواند روند ایجاد یا افزایش احساس تعلق را در ساکنین تقویت کند . در این مسیر، با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی و در نظر گرفتن احکام بدست امده از این مطالعات ، روند شکل گیری طرح ایجاد شده است. شروع پژوهش با مطالعه در زمینه معنا و مفهوم حس تعلق و عوامل تاثیر گذار بر ان صورت گرفته است . و در ادامه به مواردی که در روند ایجاد این حس به کمک معماری می ایند پرداخته شده است . به طور خلاصه در طراحی پروژه حاظر سعی بر ان بوده است که با استفاده از دستاورد های علم روانشناسی محیطی پیرامون مقوله احساس تعلق ، به عنوان یکی از کلیدی ترین مباحث در طراحی ، به طرحی دست یافت که تا حد امکان بتواند، شرایطی را ایجاد کند که افراد با استفاده از این شرایط به میزان رضایتمندی نسبی نسبت به فضای زندگیشان دست یابند.