آهن و منگنز به طور معمول در منابع آب زیرزمینی وجود داشته و حضور مقادیر بالای آن ها در آب باعث ایجاد اثرات نامطبوع از جمله طعم نامطبوع، رسوب گذاری در تاسیسات آب شهری ، تولید رنگ قرمز مایل به قهوه ای توسط آهن و تولید رنگ قهوه ای مایل به سیاه توسط منگنز در آب می گردد. سازمان بهداشت جهانی (who) حد مجاز را 3/0 میلی گرم بر لیتر برای آهن و 05/0 میلی گرم بر لیتر برای منگنز و استاندارد ایران حد مجاز 3/0 میلی گرم بر لیتر برای آهن و 5/0 میلی گرم بر لیتر برای منگنز اعلام کرده است. داده های موجود نشان می دهد که مقادیر آهن و منگنز موجود در آب چاه های استان مازندران حدودا 5 برابر حد استاندارد جهانی می باشد وضرورت کاهش میزان این آلاینده ها و رساندن مقدار آن ها به محدوده استاندارد را باعث می گردد. با توجه به آنکه روش تصفیه مورد استفاده کنونی هوادهی(پله ای)-فیلتراسیون(تند شنی) بازده قابل قبولی نداشته و میزان آهن و منگنز باقیمانده در آب تصفیه شده سه برابر حد استاندارد بوده، به منظور انجام تصفیه تکمیلی روش ازن دهی-فیلتراسیون (در محل مصرف) برای حذف آهن و منگنز و نتیجتا بهسازی کیفیت آب شرب بررسی شده است. در این تحقیق روش های هوادهی- فیلتراسیون با ازن دهی-فیلتراسیون (با غشای میکروفیلتر( مقایسه گردیده و در آن زمان بهینه اکسیداسیون و نیز تاثیر جنس غشا، اندازه حفرات و نیز استفاده از کربن فعال در افزایش بازده حذف در غشای میکروفیلتر بررسی گردیده است. زمان بهینه اکسیداسیون با استفاده از ازن ژنراتورهای تجاری خانگی برای ازن، 20 دقیقه محاسبه گردید. بازده حذف آهن و منگنز در این زمان به ترتیب 90 و 80 درصد همراه با اسفاده از غشاء میکروفیلتر تجاری با قطر اسمی یک میکرون به دست آمد. با کاهش قطر اسمی میکروفیلتر پروپیلن از 1 میکرون به 0.2 میکرون، بازده حذف تغییر محسوس نکرده و تنها به طور میانگین حدود 2 درصد افزایش یافت. تغییر جنس پروپیلن به سرامیک در میکروفیلتر با قطر 1 میکرون بازده حذف را حدود 4 درصد کاهش داد. استفاده از کربن فعال در داخل میکروفیلتر سرامیکی به قطر 1 میکرون بازده حذف آهن و منگنز محلول را به 99 درصد رسانید.