شهادت یکی از مهمترین ادله اثبات دعاوی کیفری، بویژه در رسیدگی های کیفری بین المللی است؛ اما به دلایلی چند، خصوصاً به دلیل احساس عدم امنیت بواسطه تهدید یا ارعاب، شهود حاضر به همکاری با دادگاه و ارائه شهادت نیستند و این در حالتی است که در خصوص بسیاری از عناصر حائز اهمیت اتهام دلیلی غیر از شهادت وجود ندارد؛ این امر توسل به اقدامات و برنامه های حفاظت از شهود را اجتناب ناپذیر می نماید و باید اذعان داشت که حفاظت از شهود در برابر ارعاب یا صدمات، لازمه تمامیت و موفقیت پروسه قضایی است. در مطالعه حاضر حفاظت از شهود در دو دادگاه حائز اهمیت، یعنی دیوان کیفری بین المللی که اولین دادگاه کیفری دائمی در سطح بین الملل، و دیوان بین المللی دادگستری که تنها محکمه دائمی برای رفع مسالمت آمیز اختلافات بین المللی می باشد، بررسی می گردد. حفاظت از شهود در قضایای کیفری با حفاظت های ویژه یا حفاظت های پلیس آغاز می گردد. اقدامات حفاظتی ویژه ممکن است حین ارائه شهادت به شکل اقدامات حفاظتی قضایی یا «در دادگاه» ادامه یابد. زمانی که میزان خطر بالاست، ممکن است اقدامات حفاظتی خاصی همچون اسکان مجدد و تغییر هویت به صورت بخشی از یک برنامه حفاظت رسمی به کار رود. در عین حال ارائه دسته ای از خدمات حمایتی همچون مشاوره و حمایت های روانی از شهود هم به منظور اثربخشی بیشتر خدمات حفاظتی ضروری است