منابع هیدروکربنی سرمایه هایی هستند که در کشورهای محدودی قرار داشته، و فروش این منابع به دلیل گستردگی فرآورده ها و موارد استفاده، محدودو تجدید ناپذیرند بودن و ارزش بالای آن، می تواند درآمدهایفراوانی را برای کشورهای دارای این منابع ایجاد کند، بنابراین به دلیل محدود بودن این منابع می بایست جهت استفاده بهینه از آن ها برنامه ریزی دقیق و صحیحی داشت، و لازم است که این برنامه‏ریزی ها جهت تخصیص درآمدهای حاصله، برای کشورهای اسلامی،مطابق با اصول اسلامی ایجاد گردد. در این تحقیق برای رسیدن به پاسخ این سوال که «آیا می توان به یک الگوی منسجم برای استفاده بهینه از درآمدهای حاصل از فروش منابع هیدروکربنی بر مبنای اقتصاد اسلامی رسید؟» از روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه‏ای ودر اجرای تحقیق، از روشتوصیفی استفاده شده است. در این پژوهش ابتدا بر اساس مبانی فقهی در مورد مالکیت منابع هیدروکربنی بحث شده است و این نتیجه که این منابع انفال است،حاصل می شود.همچنین با در نظر گرفتن وظایف و اهداف دولت و نظام در اقتصاد اسلامی، چارچوبی کلی در مورد نحوه صرف این درآمدها بیان می‏شود؛که با استفاده از الگوها و تجربیات سایر کشورها در زمینه تخصیص درآمدهای حاصل از منابع هیدروکربنی، یک الگوی بهینه مطابق با اصول اقتصاد اسلامی پیشنهاد می‏گردد.با مشخص شدن این الگو، فرضیه پژوهش «فقه شریعت اسلامی کارایی لازم برای استفاده بهینه درآمدهای حاصل ازفروش منابع هیدروکربنی رادارد» به اثبات می رسد.