حسین منزوی از شاعران معاصر است که به خاطر نوآوری های فراوانش در غزل و ایجاد قالبی تازه و امروزی برای آن، لقب پدر غزل معاصر ایران را گرفته است. او همچنین در شعر نو هم بدعت هایی تازه بنا نهاده که درخور توجّه است. منزوی در بیانِ شاعرانه، طرحی نو ایجاد کرد؛ زیرا حس کرده بود که آن ادبیات گران سنگ با طی زمان و اعصار، رفته رفته از شدّت تقلید و تکرار، با همه ی سرشاری اش، دیگر حرفی تازه برای گفتن ندارد؛ لذا بسیار نیازمند تحرّک و تجدّد است. براین اساس، وی گفتار قالبی و قراردادی را، از معنا تا لفظ، می بوسد و بر طاقچه ی فراموشی می گذارد و پی حرف و گفتی نو می رود. او برای انجام این کار، حرف و صوت و گفتار سنّتی را به هم می زند تا به زبان و روش امروز حرف بزند، زیرا شاعر بهتر از همه می داند که واژه و سازه و ساختار، مصالح اوّلیه ی شعر است و این سه، فضای جادویی ادبیات را تشکیل می دهند. منزوی شاعری متجدّد است، پس باید به گونه ای دیگر بگوید. وی کماکان در شعرهایش به ویژه غزلیّات و اشعار نو، به واسطه ی دیگر گونه گفتن، مفاهیم جدیدی را به شعر اضافه و وارد کرده است. پژوهش حاضر نیز به تحلیل و نقد ساختاری اشعار سپید و نیمایی این شاعر اختصاص دارد که طی آن به کشف عناصر سازنده و روابط درونی و بیرونی آن ها و نیز برتری های شعری وی پرداخته می شود. نگارنده با توجّه به دیدگاه های نقد ادبی به ویژه نقد ساختارگرایانه که زمینه ی اصلی این پژوهش است و نیز از طریق باز کردن و تحلیل ساختار شعری و عناصر انسجام بخش درونی و بیرونی، به بازشناسی اشعار و مفهوم پنهان در ذهن شاعر که همان بینش شاعرانه ی منزوی است، پرداخته و بر این اساس، دو مجموعه ی سپید و نیمایی وی را در حوزه های انسجام درونی و بیرونی و تأثیر اندیشه های او در ایجاد هنجارگریزی و گزینش و خلق واژگان جدید، مورد تحلیل و بررسی قرار داده است.

پژوهش حاضر با هدف تبیین اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر میزان استرس و خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان دوره راهنمایی شهر شیراز اجرا شد . طرح پژوهشی آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل بود . نمونه آماری شامل 50 نفر دانش آموز دختر سال سوم راهنمایی مدارس نمونه دولتی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی گمارشی می باشد که به عنوان گروه های آزمایش و کنترل انتخاب شدند . از هر دو گروه پیش آزمون های سنجش میزان استرس و خودکارآمدی اجتماعی به عمل آمد ؛ گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش تفکر مثبت قرار گرفت . پس از اجرای آموزش ، پس آزمون سنجش میزان استرس و خودکار آمدی اجتماعی بر روی هر دو گروه اجرا شد . ابزار اندازه گیری پرسش نامه استرس dass 14 و خودکار آمدی اجتماعی کنلی بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی ، تحلیل آزمون t برای گروه های وابسته ، اندازه گیری های مکرر و تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش تفکر مثبت باعث کاهش استرس و افزایش خودکار آمدی اجتماعی در گروه آزمایش شده است و نتایج تحلیل آماری نشان از وجود تفاوت معنا دار میزان استرس و خودکار آمدی اجتماعی دربین گروه های آزمایش و کنترل دارد.