پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرح واره های ناسازگار اولیه و دلبستگی با رضایت زناشویی در متقاضیان طلاق صورت گرفت. طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه متقاضیان طلاق مراجعه کننده به دادگاه خانواده شهید محلاتی شهر تهران بود. از بین این متقاضیان تعداد 415 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بود از فرم کوتاه پرسش نامه طرح واره یانگ، مقیاس دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید و مقیاس رضایت زناشویی انریچ که توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد بین مولفه های دلبستگی شامل اضطراب و نزدیکی و رضایت زناشویی رابطه منفی معنادار وجود دارد و این دو متغیر مجموعا 12 درصد از واریانس رضایت زناشویی را تبیین نمودند. همچنین بین وابستگی و رضایت زناشویی رابطه معنی داری یافت نشد. علاوه بر این بین رضایت زناشویی و مولفه های طرح واره های ناسازگار اولیه شامل اطاعت، شکست، نقص، خودتحول نیافته، خویشتن داری، انزوای اجتماعی ، ایثار، رهاشدگی و استحقاق رابطه منفی و معناداری وجود دارد و این متغیرها مجموعا توانستند 43 درصد از واریانس رضایت زناشویی را تبیین نمایند. همچنین متغیرهای بی اعتمادی، بازداری هیجانی و معیارهای سرسختانه نقش معنی داری در پیش بینی رضایت زناشویی نداشتند. بنابراین طرح واره های ناسازگار اولیه نسبت به مولفه های دلبستگی نقش بیشتری در تبیین واریانس رضایت زناشویی داشته اند. واژه های کلیدی: طرح واره های ناسازگار اولیه، دلبستگی ، رضایت زناشویی