در سالهای اخیر جهت جایگزینی پوششهای تبدیلی ناسازگار با محیط زیست توجه زیادی به کاربرد پلیمرهای رسانا به عنوان پوششهای محافظ در برابر خوردگی بر آلیاژهای آهنی و غیر آهنی شده است. در این پایان نامه تاثیر پوششهای نانو کامپوزیت پلیمر رسانا بر مقاومت به خوردگی آلیاژ برنج 60cu-40zn مورد بررسی قرار گرفت. پلیمرهای رسانای پلی پیرول و پلی آنیلین انتخاب شده و جهت بهبود مکانیزم مقاومت به خوردگی، مقادیر 1-25/0 درصد وزنی نانو لوله کربنی چند جداره به صورت عاملدار شده با گروه عاملی کربوکسیل و غیر عاملدار به پوشش پلیمری اضافه گردید. پوشش دهی نمونه ها توسط روش ولتامتری سیکلی صورت گرفت. تمامی آزمایشات خوردگی در دما و فشار محیط و در محلول خورنده 5/3 درصد وزنی کلرید سدیم انجام شد و جهت بررسی رفتار خوردگی نمونه ها از روش امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون دینامیکی استفاده گردید. نتایج آزمونهای امپدانس الکتروشیمیایی حاکی از افزایش مقاومت به خوردگی نمونه های پوشش نانو کامپوزیت حاوی نانو لوله عاملدار شده در مقایسه با نمونه پوشش حاوی نانو لوله معمولی بود. همچنین نتایج آزمون پلاریزاسیون، بیانگر کاهش دانسیته جریان خوردگی و کاهش دانسیته جریان متوسط روئینگی نمونه های دارای پوشش نانو کامپوزیت محتوی نانو لوله بود. علاوه بر این، در حضور نانو لوله عاملدار شده به واسطه تغییر نفوذ انتخابی(permselectivity) پوشش از حالت انتخاب آنیونی به انتخاب کاتیونی میزان مقاومت به خوردگی نمونه ها تغییر چشمگیری داشت. با افزایش درصد نانولوله کربنی، مقاومت به خوردگی نمونه برنجی افزایش یافت بطوریکه بیشترین مقاومت به خوردگی در نمونه های دارای پوشش نانو کامپوزیت محتوی یک درصد وزنی نانو لوله مشاهده گردید. مقاومت به خوردگی نمونه های دارای پوشش نانوکامپوزیت پلی پیرول در تمامی حالات از مقاومت به خوردگی نمونه های دارای پوشش نانو کامپوزیت پلی آنیلین بیشتر بود که به نظر می رسد با توجه به رسانایی ذاتی بالاتر این پلیمر و قابلیت اکسیداتیو آن قابل توجیه باشد.