این پژوهش به دنبال یافتن عوامل و شاخص های تأثیر گذار بر پیشرفت تحصیلی دانشجویانی که از این شیوه آموزشی بهره می گیرند و همچنین رتبه بندی عوامل و شاخص های به دست آمده به عنوان راهکاری اساسی در این زمینه می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل دانشجویان مجازی ورودی سالهای 1388 الی 1390 دانشگاه سیستان و بلوچستان می باشد. برای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است و برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران (در صورتی که جامعه مشخص باشد) استفاده گردیده است. پنج عامل اصلی اهداف، نگرش و ویژگی های فردی دانشجویان، محیط و زیرساختهای تکنولوژیکی، رسانه، محتوای آموزشی، و خدمات آموزشی به عنوان مولفه های اصلی تأثیرگذار مرتبط با یادگیری الکترونیک شناخته می شوند. برای بومی سازی عوامل، پرسشنامه ای از عوامل بدست آمده از تحقیقات پیشین، تهیه و در اختیار دانشجویان مجازی دانشگاه سیستان و بلوچستان قرار داده می شود. پس از بومی سازی عوامل، با استفاده از پرسشنامه ای دیگر با طیف پنج گزینه ای لیکرت، تأثیر این عوامل بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان مجازی بررسی می گردد و مشخص می شود که تمامی عوامل ذکر شده در بالا و شاخص های آنها بر پیشرفت تحصیلی تأثیر دارند. سپس برای تعیین میزان اهمیت و رتبه بندی عوامل و شاخص های آنها با استفاده از پرسشنامه های مقایسات زوجی و بکارگیری تکنیک تحلیل سلسله مراتبی، وزن نسبی و نهایی عوامل بدست آمد. در بین عوامل اصلی از دید دانشجویان مجازی دانشگاه سیستان و بلوچستان، عامل اهداف، نگرش و ویژگی های فردی با بالاترین وزن ( 344/0)، اولویت اول را به خود اختصاص می دهد. در بین شاخص های حوزه اهداف، نگرش و ویژگی های فردی، شاخص انگیزه یادگیرنده از آموزش با وزن نهایی0674/0، در بین شاخص های حوزه محیط و زیرساختار، میزان دسترسی به رایانه، با وزن نهایی 145/0، در بین شاخص های حوزه محتوای آموزشی، کیفیت اطلاعات و محتوای سیستم یادگیری الکترونیکی، با وزن نهایی 064/0 در بین شاخص های حوزه رسانه آموزشی، امکان برقراری ارتباط و دریافت بازخور با وزن نهایی 028/0 و بالاخره در بین حوزه خدمات آموزشی، میزان تعامل استاد با دانشجویان با وزن نهایی026/0 اولین اولویت را به خود اختصاص می دهند.