تیکوپلانین متعلق به خانواده ونکومایسین- ریستوستین از آنتی‏بیوتیک‏های گلیکوپپتیدی است که فعالیت باکتریسیدال قوی علیه باکتری‏های پاتوژنیک گرم مثبت مثل استافیلوکوکوس‏آرئوس مقاوم به متی‏سیلین، استافیلوکوکوس‏های کوآگولاز منفی، کلستریدیوم و انتروکوکوس‏ها دارد. تیکوپلانین برای درمان عفونت‏های بافت نرم و پوست، عفونت مجرای ادراری و عفونت مجرای تنفسی پایینی ، مناسب است. عفونت‏های شدید قابل درمان با این آنتی بیوتیک شامل اندوکاردیت، سپتی‏سمی، عفونت‏های مفصل و استخوان می باشد. با توجه به افزایش روز افزون مصرف آنتی‏بیوتیک تیکوپلانین بر آن شدیم تا سمیت این دارو را مورد بررسی قرار دهیم. برای این منظور با استفاده از روش mtt، اثر تیکوپلانین بر روی سه دودمان سلولی cho، jurkat و mcf-7 در غلظت‏های 200، 400، 800، 1000، 2000، 4000، 6000، 8000 و 11000 g/mlµ و در مدت زمان 24 ساعت بررسی شد. در هر سه مورد تیکوپلانین باعث افزایش رشد سلول‏ها به میزان معناداری شد. در مورد سلول‏های cho این افزایش تا غلظت g/mlµ 1000 ادامه داشت. این افزایش در مورد سلول‏های jurkat و mcf-7 به ترتیب 200 و 400 g/mlµ بود. سپس تاثیر تیکوپلانین در زمان های 42 و 72 ساعت بررسی شد و نتایج قبلی به دست آمد. نظر به اینکه تیکوپلانین در غلظت‏های بالا باعث تکثیر سلول‏ها می‏گردد، بر آن شدیم تا تاثیر این دارو را بر ترمیم زخم جلدی رت‏ها بررسی کنیم و برای این منظور از 6 رت شاهد و 6 رت تیمار استفاده شد و زخم‏هایی به ابعاد 2 در 2 سانتی متر بر ناحیه پشت آنها ایجاد شد و غلظت g/mlµ 650 به مدت 3 هفته بر ناحیه زخم ریخته شد و تفاوت معناداری بین حالت شاهد و تیمار مشاهده شد (t=4.06, df=7, p=0.005). سپس تاثیر تیکوپلانین بر کروموزوم‏های سلول‏های cho بررسی شد و از غلظت g/mlµ 1000 تیکوپلانین استفاده شد تا تاثیر غلظت تکثیردهنده دارو بر کروموزوم‏ها بررسی شود و مشاهده شد که این دارو سبب ناهنجاری‏های کروموزومی به طور معنا‏داری می شود (p<0.001، df=1،=25.00 ?? ).