چکیده عنوان این رساله بررسی روش های پیشگیرانه از جرایم جنسی و خلاف عفت عمومی در سیاست جنایی جمهوری اسلامی ایران است . مطالعه رفتار های جنسی در جوامع مختلف و در اعصار گوناگون از جمله جوامع متمدن امروزی ، حاکی از آن است که سامان دهی بروز رفتار های جنسی یکی از مهم ترین مسایلی است که افکار بشریت را به خود مشغول نموده است. حساسیت زدایی از رفتار های جنسی و وابسته به جنسیت که مشروع تلقی می شود و فراهم ساختن شرایط برای برقراری چنین روابطی بین دو جنس مخالف ، همراه با آموزش مهارت های رفتاری اجتماعی و جنسی برای نیل به هدف تشکیل خانواده های منسجم و تداوم بقای آنها بر پایه شناخت صحیح ، از مهم ترین عواملی محسوب می شوند که روابط افراد اجتماع را در مسیر صحیح تعاملات جنسی قرار خواهد داد . در عین حال شکل گیری روابط جنسی در هر یک از جوامع و در هر مقطع زمانی- از جمله در جامعه کنونی ما - تابعی از متغیر های گوناگون از قبیل مذهب ، اخلاق اجتماعی ، فرهنگ و عوامل روانی اعم از درونی و بیرونی ، خواهد بود .آثار ناشی از عملکرد این دسته از عوامل بر رفتار های جنسی ، الزاما بر روند و نحوه اجرای این روش ها تحمیل خواهد شد. لذا از طریق توجّه به این امور ، می توان حصول نتایج منطبق با اهداف از پیش تعیین شده را انتظار داشت . به عبارت دیگر اساس پیشگیری از بزهکاری - از جمله در مورد جرایم جنسی و خلاف عفت عمومی- بر این فرضیه استوار است که امکان تاثیر گذاری بر رفتار و کردار مردم با استفاده از تدابیر معین به منظور اجتناب از وقوع رفتار های مجرمانه وجود دارد. بر این مبنا اقدامات معقولی که بتوانداز طریق تاثیر بر عوامل بزهکاری ، احتمال ارتکاب جرایم را کاهش داده یا وقوع آن را غیر ممکن کرده یا منجر به اجتناب شخص از ارتکاب این دسته از جرایم گردد با عنوان روش های پیشگیری شناخته می شود. تدابیر مذکور ، با اتکاء به ویژگی های بازدارنده کیفر از طریق روش های پیشگیری عام و خاص ، و همچنین به وسیله شناسایی و اجرای برنامه هایی که واجد وصف غیر کیفری بوده و توسط کنش گران اجتماعی ایفای نقش می کنند ، از طریق به کارگیری مبانیِ کاربردیِ روان شناختی و جامعه شناختیِ متناسب با شرایط حاکم بر جامعه ، امکان پذیر خواهد بود .