با توجه به اینکه روش طراحی و ساخت الکترود های طرح چاپی در این پایان نامه جدید و برای اولین بار انجام می شد. روش ساخت الکترود های طرح چاپی در این پایان نامه از نظر روش چاپ که بوسیله ایربراش، بستر بکار رفته برای الکترد های طرح چاپی که قابلیت انعطاف پذیری و از نظر تهیه جوهرهای مختلف برای ایجاد لایه های رسانا جدید و جنبه نوآوری داشت. در بخش اول این پایان نامه ابتدا جوهرهای مورد نیاز برای ایجاد لایه رسانا جهت ساخت الکترود طرح چاپی ساخته شد. ابتدا جوهر نقره تهیه شد که برای این کار نانوذرات نقره سنتز شد و بعد با استفاده از نانوذرات نقره سنتزی، کامپوزیت رزین اپوکسی نقره تهیه شد این کامپوزیت با استفاده از ایربراش روی قالب سه الکترودی که بر روی بستر انعطاف پذیر پلی اتیلن ترفتالات (pet) چسبانده شده بود، اسپری شد که یک لایه رسانا با مقاومت (?/cm) 3بدست آمد. برای ایجاد لایه رسانای دوم روی الکترود کار از نانولوله های کربن تک جداره عاملدار استفاده شد که برای این کار ابتدا نانولوله های کربن تک جداره عاملدار شد و بعد به صورت بیو کامپوزیت f-swcnt/aepبر روی سطح الکترد کار اسپری شد که یک لایه رسانا با مقاومت 629 (?/cm) بدست آمد. برای پوشاندن سطح الکترد کمکی نیز از کامپوزیت رزین اپوکسی و گرافیت استفاده شد که یک لایه رسانا با مقاومت 70 (?/cm) بدست آمد. در بخش دوم این پایان نامه با تثبیت آنزیم پلی فنول اکسیداز بر روی بیوکامپوزیت f-swcnt/aep زیست حسگری بدست آمد که آنزیم پلی فنول اکسیداز از طریق جاذبه الکترواستاتیکی به صورت موثر برسطح الکترود تثبیت شد و از آن برای اندازه گیری کتکول استفاده شد. گستره ی خطی که برای زیست حسگر بدست آمد از غلظت 10-6 تا 5×10-5 بود و حد تشخیص زیست حسگر در حدود 2/4×10-7 بدست آمد. در بخش سوم پایان نامه رسوب نیکل هگزاسیانوفرات تهیه شد بعد با اضافه کردن 4 میلی گرم از رسوب پتاسیم نیکل هگزاسیانوفرات به کامپوزیت رزین اپوکسی و گرافیت جوهری بدست آمد که بر روی سطح الکترود کار حسگر طرح چاپی اسپری شد و از آن برای بررسی اثر الکتروکاتالیتیکی نیکل- هگزاسیانوفرات بر روی اکسیداسیون سیستئین استفاده شد. محدوده خطی برای این الکترود از 3×10-4 m تا 2/5×10-5 m بدست آمد و حد تشخیص برای حسگر در حدود 3/84×10-6 بود.

معلول به تمامی افرادی که به دلیل فقدان یکی از ملزومات زندگی متعارف اجتماعی به گونه متفاوت از زندگی سایرین باشد گفته می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رابطه درمانی در رضایت از زندگی افراد معلول انجام شده است. طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل و دوره پیگیری می باشد. نمونه آماری شامل 15 نفر می باشند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند و به وسیله ی پرسشنامه امیدواری میلر و رضایت از زندگی دینر مورد پیش آزمون قرار گرفتند، سپس گروه آزمایش به مدت 11 جلسه تحت درمان با فنون رابطه درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکردند، در پایان اطلاعات از هر دوگروه مجدداً گردآوری و یک ماه پس ازمداخله نیز آزمون پیگیری انجام شد. داده ها با نرم افزارspss نسخه 16و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای رابطه درمانی تفاوت معناداری وجود دارد)001/0>.(pبه عبارتی میانگین امیدواری و رضایت اززندگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در اثر مداخله رابطه درمانی افزایش یافت و همچنین اثر مداخله در فاصله یک ماه پیگیری نیز پایداربوده است. نتایج حاکی از آن است که رایطه درمانی برامیدواری و رضایت از زندگی افراد معلول اثرگذار می باشد.