در این تحقیق میزان تنش درونی در فولاد دوفازی و نیز آلیاژ آلومینیوم 2024 با استفاده از آزمون باشینگر و تحلیل نمودارهای حاصل از آن بررسی شده است. برای ساخت فولاد دو فازی از فولاد اولیه با استاندارد s235j2g3/fe360d1 (din) ساخت شرکت فولاد اسفراین با درصد کربن حدود 2/0 درصد و1 درصد منگنز استفاده شد. از این فولاد پایه سه نوع ریز ساختار دوفازی با عملیات حرارتی و مکانیکی متفاوت حاصل شد. میزان تنش درونی و نیز سهم تنش درونی در رفتار کار سختی برای هریک از این فولاد ها محاسبه و با یکدیگر مقایسه گردید. مشاهده شد که با افزایش اندازه ذرات مارتنزیت در زمینه میزان تنش درونی(?b) کاهش می یابد. در مورد فولاد آنیل شده میزان تنش درونی در مقایسه با فولاد دو فازی بسیار کمتر است. در مورد فولاد دو فازی با مارتنزیت ظریف مشاهده شد که با افزایش میزان کرنش اعمالی، سهم تنش درونی در میزان کار سختی ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد اما در مورد فولاد دو فازی با مارتنزیت درشت یک روند کاهشی مشاهده شد. همچنین تمامی آزمایشات بر روی نمونه آلومینیوم 2024 با شرایط حداکثر سختی (peakaged) و فراپیر سختی (overaged) انجام گرفت. مشاهده شد که در نمونه فرا پیر شده میزان تنش درونی بیشتر است. همچنین سهم تنش درونی در میزان کار سختی در مورد آلومینیوم با حداکثر سختی همانند فولاد دو فازی با مارتنزیت ظریف، یک روند افزایشی و سپس کاهشی با افزایش کرنش اعمالی از خود نشان داد. در مورد آلیاژ فراپیر شده نیز این رفتار یک روند کاهشی را با افزایش کرنش اعمالی نشان داد که همه نتایج با تحقیقات مشابه ارائه شده در مقالات و نیز مراجع مطابقت دارد.