درفلسفه هند دو گروه ناستیکه وآستیکه پدید آمده است که هر کدام از آنها دارای ویژگیها، مفاهیم و ارکان و عقایدخاص به خود می باشند. آستیکه شامل شش گروه فکری نیایه، وایشیشکه، سانکهیه، یوگه، میمامسا و ودانته است که سندیت وده ها رامیپذیرند. اما در دسته ناستیکه که شامل آیین های بودا، جین و چارواکه است سندیت وده ها موردپذیرش نیست. درفلسفه هندی بطور کلی مشترکاتی اساسی از قبیل تناسخ، کرمه، موکشه و...وجود داردکه در تمامی مکاتب هندی دیده می شود.شش مکتب کلی در دسته ارتودکسی به شرح ذیل قابل تعریف می باشد: مکتب نیایه مکتب منطق گرایی بوده و به ساختارمنطقی و دسته بندی مقوله ها می پردازد. مکتب وایشیشکه مکتب ذره گرایی است و تمام جهان را متشکل از عناصر مادی و غیر مادی می داند. مکتب سانکهیه مکتبی ثنوی گرا بوده و اعتقاد بر دو جوهر پوروشه(روح یا نفس)و پرکریتی(ماده) دارد. درمکتب یوگه فرد با انجام فعالیتها و تمرینات ذهنی، جسمی و کنترل حواس خود می کوشد که به معرفتی کامل از نیروهای درونی خود دست پیدا کند. مکتب میمامسا مکتب زبان گرایی و تفسیر متون وده ای و آداب و شعایر آن است و بر پایه اصول وساختار زبان شناختی قرارگرفته است. مکتب ودانته بر اساس تفسیر برهمه سوتره ها بنا شده است. آتمن و برهمن دو رکن اصلی است که کلیه اعتقادات این مکتب بر اساس آنها استوار است و خود به سه زیر شاخه تقسیم می شود. که عبارتند از: ادویته ودانته که مکتب غیر ثنوی مطلق ویا وحدت وجود مطلق است و اعتقاد به یگانگی آتمن و برهمن دارد. سپس مکتب ویشیشته ادویته می باشد که مکتب غیر ثنوی مشروط است و معتقد به وحدت وجود می باشد اما نوعی وجود برای موجودات دیگر نیز قایل است ودر انتها مکتب دویته که ثنوی مطلق می باشد و معتقد است برهمن دارای حقیقت است ولی آتمن نیز حقیقت مستقل دارد و دارای قدرت متناهی است و تحت امر برهمن می باشد.