توجه و بازگشت به زمان هایی که هنوز استفاده از انرژی های فسیلی و تجدیدناپذیر متداول نشده بود، می تواند راهگشای دستیابی به راه حل های بسیار ارزشمندی برای استفاده موثر از انرژی های پاک در اختیارمان قرار دهد. دقت در این امر که اولاً در آن زمان کلیه مراحل طراحی بنا همزمان بوده است، یکی از ظرایف و رمزهای موفقیت در یکپارچگی بناست، ثانیاً پروسه آموزش سازندگان و مهندسان متفاوت از امروز بوده است. ضمن اینکه زمان یادگیری بسیار طولانی تر بوده و شیوه یادگیری نیز به صورت عملی و تجربی در کارگاه ها انجام می پذیرفت. آموزش مستمر و مداوم بود و این استمرار و تداوم، باعث یکپارچگی در روند تجربیات معماری هر منطقه و بوم می شد . بدین لحاظ با مرور راهکارهای اندیشیده شده توسط پیشینیان می توان شیوه های استفاده بهینه و موثر از انرژی های پاک را آموخت که تنها راه حل حفظ محیط زیست درعصرحاضراست . این پژوهش بر آن است با رمز گشایی شگردهای به کار رفته در معماری بومی اقلیم گرم و خشک که مبتنی بر تجربیات مردم منطقه بوده و به مرور زمان و با حداقل امکانات ابداع گردیده ،به دستورالعمل های طراحی بنا ها با دیدگاه صرفه جویی در مصرف انرژی و حفاظت محیط زیست دست یافت.

هدف اصلی این پژوهش، مطالعه تجربیات دانشجویان دانشگاه تبریز در خصوص شیوه های ارزشیابی اساتید از آنان است. در این پژوهش، رویکرد کیفی از نوع پدیدارشناسی مورد استفاده گرفت. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته های علوم انسانی دانشگاه تبریز که در سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می دهند. بر اساس نمونه گیری هدفمند، مصاحبه های نیمه سازمان یافته با 13 نفر از دانشجویان صورت گرفت. جهت دستیابی به اعتبار سوالات، از تجربیات دانشجویان برتر استفاده شد و برای حصول اطمینان از قابلیت اعتمادپذیری داده های پژوهش از روش مطالعه مکرر، مقایسه مستمر داده ها، خلاصه سازی و دسته بندی اطلاعات بدون اینکه داده ها آسیبی ببینند استفاده شد و داده ها با استفاده از روش پیشنهادی اسمیت تحلیل گردید. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، 9 مضمون اصلی، شامل برداشت های متفاوت از ضرورت ارزشیابی، نقاط ضعف اساتید در ارزشیابی، نقاط قوت اساتید در ارزشیابی، مشکلات فنی و اخلاقی در ارزشیابی، مناسب ترین شیوه ارزشیابی، عوامل موثر بر عملکرد افراد در ارزشیابی، تقلب و مشروط شدن در سیستم آموزشی، روند ارزشیابی در دانشگاه و چگونگی رسیدگی به اعتراضات به دست آمد که هرکدام از مضامین اصلی دارای چندین مضمون فرعی بودند.