در این پژوهش تأثیرمستقیم متغیرهای ساختار مالکیت (ترکیب مالکیت و تمرکز مالکیت) و حاکمیت شرکتی (استقلال هیئت مدیره و اتکای بر بدهی) بر عملکرد سازمان (نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و ضریب قیمت به درآمد هر سهم) و همچنین تأثیراین متغیرها بر عملکرد سازمان با در نظر گرفتن متغیر میانجی کارآفرینی سازمانی، مورد بررسی قرار گرفت . جامعه آماری این پژوهش، کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال 1389 می باشند. در نهایت با توجه به اطلاعات در دسترس شرکتها و همچنین تمایل شرکتها به همکاری جهت سنجش متغیر کارآفرینی سازمانی، سه صنعت کاشی و سرامیک، سیمان، آهک و گچ و محصولات و مواد غذایی و آشامیدنی به جز قند و شکربه عنوان نمونه مورد آزمون قرار گرفتند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی است زیراتلاشی است برای پاسخ دادن به یک معضل و مشکل عملی که در دنیای واقعی وجود دارد. همچنین روش تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی می باشد. به منظور آزمون فرضیات در این پژوهش، از روش تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که حاکمیت شرکتی در غیاب کارآفرینی سازمانی فاقد تأثیر معناداری بر روی عملکرد سازمانی بود و با توجه به تأثیر قابل ملاحظه ی حاکمیت شرکتی و عملکرد سازمان در مدل 1 و همچنین با توجه به رد شدن تأثیر حاکمیت شرکتی بر کارآفرینی سازمانی در مدل 1، می توان نتیجه گرفت که کارآفرینی سازمانی فاقد نقش میانجی در رابطه بین حاکمیت شرکتی و عملکرد سازمانی است. همچنین نتایج نشان داد که ساختار مالکیت در غیاب کارآفرینی سازمانی فاقد تأثیر معنادار و مثبتی بر روی عملکرد سازمانی است و تأثیر ساختار مالکیت بر کارآفرینی سازمانی، تأثیر ساختار مالکیت بر عملکرد سازمان و تأثیر کارآفرینی سازمانی بر عملکرد سازمان نیز در مدل 1 و در سطح اطمینان 90.0 مورد تأیید قرار گرفت. در نتیجه می توان گفت کارآفرینی سازمانی میانجی کامل رابطه ساختار مالکیت و عملکرد سازمانی می باشد.