کلنی در شرایط دمایی 2±25 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی حداقل50 درصد و دوره نوری 8:16 ساعت (روشنایی: تاریکی) نگهداری شد. در آزمون اول نقاط فوق سرمای افراد زمستان گذران (لارو سن 5 و شفیره) پروانه جوانه خوار زیتون پرورش یافته در سه دوره نوری 16، 12 و 8 ساعت نور مورد ارزیابی قرار گرفت. دوره های نوری مختلف تاثیر معنی داری را بر نقطه فوق سرمای مراحل لاروی و شفیره گی داشتند (0/001>p )، بطوریکه افراد روز کوتاه در مرحله شفیره گی ظرفیت فوق سرمای بیشتری را نشان دادند. در آزمون دوم نقاط فوق سرمای افراد زمستان گذران روی 4 گیاه میزبان زیتون، یاسمن، زبان گنجشک و برگ نو در شرایط 16 ساعت نور مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج بیانگر تاثیر معنی دار گیاهان مورد تغذیه بر نقاط فوق سرما بود(0/001>p)، بطوریکه افراد تغذیه شده از گیاه زیتون ظرفیت فوق سرمای بیشتری را نشان دادند. در آزمون سوم نقاط فوق سرمای لارو سن 5 و شفیره لاروهای تغذیه شده از غلظت های مختلف باکتری هسته یخ pseudomonase syringae با افراد شاهد (تغذیه نشده از باکتری) مقایسه شد. تغذیه ازاین باکتری بر روی نقاط فوق سرمای باکتری بر روی نقاط فوق سرمای لاروها و شفیره ها تاثیر معنی داری را نشان دادند( 0/001>p). غلظت های مختلف باکتری با یکدیگر تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون چهارم، تاثیر پذیری نقطه فوق سرما از سازش به سرما و تغذیه از باکتری هسته یخ در لارو سن 5 و شفیره لاروهای تغذیه شده از زیتون های حاوی باکتری و فاقد آن مورد بررسی قرار گرفت، بطوریکه طی دو دوره سه روزه ،در معرض دمای 14 درجه و سپس 7 درجه سانتی گراد قرار داده شدند، سپس نقاط فوق سرما اندازه گیری شد و با نقاط فوق سرمای افراد شاهد نگهداری شده در دمای 25 درجه سانتی گراد مقایسه شد. نتایج حاصله بیانگرتاثیر معنی دار دوره سازش و تغذیه از باکتری بر نقطه فوق سرما در لارو و شفیره بود(0/001>p). در آزمون پنجم تاثیر همزمان باکتری مرده و زنده بر روی نقطه فوق سرما در هر دو مرحله لاروی و شفیره گی بررسی و تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان می دهد که پروانه جوانه خوار زیتون حشره ای نامتحمل به سرما است.