چکیده یکیازجدیدترینمباحثمطرحدرزمینهطراحیسیستمهایآهستهرهشدارو،استفاده از نانو هیدروژل هاست. در این پژوهش از هیدروژل ها یه عنوان نانوحامل داروی پیریدوستگماین برومایدجهت پیشگیری از عوامل اعصاب جنگ شیمیایی، که سمی ترین گروه از عوامل شیمیایی می باشد، استفاده شده است.برای سنتز هیدروژل روش امولسیون به کار گرفته شد، به این صورت که برای تهیه امولسیون روغن در آب از سورفکتانت سدیم دو دسیل سولفات و دو ماده آبدوست (پلی اتیلن گلیکول)، و آبگریز(آکریلونیتریل) استفاده شد. پس از تهیه امولسیون واکنش پلیمریزاسیون با استفاده از آغازگر رادیکالی آمونیوم پر سولفات (aps) صورت گرفت.در نهایت تشکیل شبکه پلیمری هیدروژل از طریق اضافه کردن گلوکز به عنوان عامل اتصال دهنده عرضیانجام شد.پس از تهیه زل بررسی های متعددی روی نمونه های مختلف از جمله، بررسی هایتخریب حرارتی توسط دستگاه dscو dtaانجام گرفتکه نتایج حاصل از آن نشان می دهد، دمای شیشه ای شدن هیدروژل زیر دمای بدن بوده که این عامل به نفوذ دارو کمک می کند. با استفاده از منحنی های حاصل از dta، دمای lcst تعیین شد که داده های حاصل از lcstنمونه ها حاکی از آن است که شروع پیک پایین تر از دمای بدن (c?37) بوده که این عامل سبب می شود این هیدروژل ها در دسته "هیدوژل های حساس به دما" قرار گیرند.تاثیر پارامتر هایی از قبیل ; تغییر نسبت مونومر آبگریز به آبدوست و وزن مولکولی پلی اتیلن گلیکول بر میزان تورم، lcst، tg،مورفولوژی، اندازه ذرات، بارگذاری و رهایش دارو مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصل از آنها با هم مقایسه شد. از آنجا که پیریدوستیگماین بروماید دارویی است که برای پیشگیری مورد استفاده قرار می گیرد، نیازمند آزادسازی آرام و طولانی مدت است. به این منظور پیریدوستیگمین برماید در هیدروژل بارگذاری شد وبه مدت 18 ساعت رهایش آن بررسی شد. پیریدوستگماین بروماید بیشترین درصد جذب را در دوازده روده (8ph=)داراست که این ناحیه از بدن اندکی قلیایی بودهبنابراین جهت دست یابی به هیدروژل حساس به اسیدیته در ساختمان هیدروژل تغییراتی داده شد و در پایان بررسی پاسخ دهی به اسیدیته های مختلف از طریق بررسی تورم آنها مورد مطالعه قرار گرفت. کلمات کلیدی: هیدروژل،آماس،حساسیت به دما،حساسیت به اسیدیته.