هدف: این پژوهش به دنبال بررسی تاثیر ارائه محرک های زیرآستانه ای ولع آور و خنثی بر پاسخ هدایتی پوست و میزان ولع در افراد وابسته به کراک هروئین است. روش: آزمودنی های وابسته به کراک هروئین (15n=) در ابتدا پرسش نامه میل به مواد را پر کردند. سپس به هر دو گروه آزمایش و کنترل (15n=) تصاویر زیرآستانه ای ولع آور و خنثی ارائه شد. همزمان پاسخ هدایتی پوست آنها ثبت گردید. پس از انجام تکلیف،گروه آزمایش مجددا پرسش نامه میل به مواد را پر کردند. روش های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: داده های پژوهش نشان دهنده آن است که اثر اصلی نوع محرک معنادار است. به این معنی که در هر دو گروه آزمایش و کنترل، پاسخ هدایتی پوست به محرک های زیرآستانه ای ولع آور بیشتر از محرک های خنثی بود. از سوی دیگر در اثر تعامل متغیر های ترتیب * گروه در گروه افراد وابسته به کراک هروئین میزان تغییرپذیری پاسخ هدایتی پوست پس از ارائه هر نوع محرک بیشتر از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: نتایج هیچ یک از مفروضه های پژوهش را تایید نکرد. اما نتایج به دست آمده، یافته های پژوهشهای قبلی را مبنی بر تاثیر ارائه محرک های هیجانی زیرآستانه ای بر پاسخ هدایتی پوست تایید کرد.