هدف اصلی این پژوهش بررسی تفاوت های خود کنترلی در جوانان دانشگاهی شهر تهران در رابطه با تفاوت شیوه های مقابله با استرس آنان بود. همچنین به بررسی تفاوت دختران و پسران دانشجو در استفاده از راهبردهای مقابله ای با توجه به شیوه های خود کنترلی متفاوت پرداخته شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان مذکر و مونث دانشگاه های دولتی شهر تهران بوده که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه مقابله با بحران اندلر و پارکر ) 1991 ( و پرسشنامه خود کنترلی درویزه ) 1387 ( بودبرای تحلیل نتایج از آزمون t مستقل برای گروه های همگون، آزمون t برای گروه های ناهمگون، آزمون خی دو و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که افراد خود کنترل بالا نسبت به افراد خود کنترل پایین، بیشتر از راهبردهای مقابله ای هیجان مدار و مساله مدار استفاده می کنند در حالیکه افراد خود کنترل پایین بیشتر از افراد خود کنترل بالا از راهبردهای مقابله ای اجتنابی استفاده می کنند. در این پژوهش تفاوتی میان دو جنس از نظر شیوه خود کنترلی دیده نشد. همچنین نتایج نشان داد که به طور کلی خود کنترل های بالا و پایین دختر و پسر از نظر راهبردهای مقابله ای مورد استفاده، تفاوت معناداری ندارند. رگرسیون گام به گام نشان داد که راهبردهای مقابله ای 11 درصد از متغیر خود کنترلی را پیش بینی می کند. واژگان کلیدی: خود کنترلی، سبک مقابله