در کشور ایران و به ویژه در کلانشهرهای آن، تأمین مسکن گروه های کم درآمد از تهدیدهای بزرگ برای رسیدن به توسعه پایدار شهری محسوب می شود. باتوجه به اهمیت این موضوع، در رساله حاضر با انتخاب شهر قم، به عنوان یکی از مادرشهرهای ایران، به بررسی نظام تأمین مسکن گروه های کم درآمد شهری پرداخته شد. بر این اساس ضمن نگاهی به سیاست های تأمین مسکن گروه های کم درآمد در جهان و ایران، نظام تأمین مسکن و شرایط مسکن گروه های کم درآمد شهر قم مورد مطالعه قرار گرفت. روش مورد استفاده برای این مطالعه، روش توصیفی- تحلیلی بوده است، ضمن اینکه از روش های کتابخانه ای و میدانی برای برداشت اطلاعات استفاده شده است. مطالعات انجام شده در این رساله حاکی از آن است که شرایط مسکن در بین گروه های کم درآمد شهر قم دارای وضعیت نامناسبی است. به لحاظ توان تأمین مسکن نیز شاخص های دسترسی مسکن نشان می دهد که دوره انتظار 4 دهک پایین گروه های درآمدی شهر قم بیش از 40 سال طول می کشد. همچنین عملکرد و سیاست های اتخاذ شده توسط دولت در سال های گذشته، تأثیر مناسبی بر ساماندهی مسکن گروه های کم درآمد شهر قم نداشته است و حتی در برخی از دوره ها تبعات منفی فراوانی برای گروه های کم درآمد داشته است. در پایان این رساله نیز باتوجه به نتایج به دست آمده پیشنهادهایی در سطوح مختلف ( اقتصاد و عمران وشهرسازی و از همه مهمتر معماری) برای ساماندهی مسکن گروه های کم درآمد ارائه شده است