هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط میان انگیزش/نگرش و نگارش زبان دوم بود. به طور کلی نگارش به عنوان مهارتی سخت و تکلیفی دشوار در نظر گرفته می شود. انگیزش، نقش کلیدی را در یادگیری زبان دوم ایفا می کند. انگیزش رفتاری هدف محور است که به منظور دستیابی به اهدافی خاص توسط افراد به اجرا در می آید. از دیگر عواملی که ارتباط تنگاتنگی با انگیزش دارند، نگرش زبان آموزان زبان دوم است که به طور کلی نقشی اساسی را در یادگیری زبان دوم ایفا میکند. به منظور یافتن ارتباط احتمالی میان انگیزش و نگرش، 40 آزمودنی از میان 65 آزمودنی، شامل 23 دانشجوی آموزش زبان انگلیسی در مقطع کارشناسی ارشد و 17 دانشجوی مترجمی زبان انگلیسی در مقطع کارشناسی از دانشگاه شهرکرد و دانشگاه اصفهان انتخاب شده اند. هدف از انتخاب آزمودنی های فوق الذکر با سطوح آموزشی متفاوت (مثال: کارشناسی، کارشناسی ارشد) داشتن سطوح مهارتی زبان دوم متفاوت بود. نتایج به دست آمده از نگرش و انگیزش آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه انگیزش و نگرش گاردنر و هم چنین مقیاس نگرش نگارشی امیگ کینگ از پروژه نگارشی نیو جرسی جمع آوری شد. به علاوه، آزمون مهارت نوشتاری (آرنولد، 1991 و تامپکینز، 2004) به منظور ارزیابی سطح مهارت نگارش انگلیسی آزمودنی ها مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه، از فرآیند ضریب همبستگی استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که: 1- همبستگی مثبتی میان انگیزش ابزاری و موفقیت در نگارش زبان دوم وجود داشت. 2- همبستگی مثبتی میان انگیزش انضمامی و موفقیت در نگارش زبان دوم وجود داشت و در نهایت 3- همبستگی مثبت زیادی میان نگرش و موفقیت در نگارش زبان دوم وجود داشت. در ادامه و بر مبنای یافته ها، چند پیشنهاد، توصیه و پیشنهاد آموزشی برای معلمین زبان دوم ذکر شده است.