پایداری اکسایشی کمپلکس های آهن (iii) و منگنز (iii) یکسری از مزو-تترافنیل پورفیرین ها، h2tpp، مزو-تترا(4-متوکسی فنیل)پورفیرین، h2t(4-ome)pp، مزو-تترا(4-کلروفنیل)پورفیرین، h2t(4-cl)pp، مزو-تترا(2-کلروفنیل)پورفیرین، h2(2-cl)pp، مزو-تترا(2-متیل فنیل)پورفیرین، h2(2-me)pp، در اکسایش استیرن با تترا-n-بوتیل آمونیوم پریدات در حضور ایمیدازول به عنوان کوکاتالیست مطالعه شد و اثر پارامترهای مختلفی نظیر نسبت مولی اجزای واکنش، حضور و غیاب نورمرئی و اکسیژن مولکولی و زمان واکنش مورد بررسی قرار گرفت. از طرف دیگر تلاش شد که ارتباط بین داده های طیف uv-vis و 13c nmr دی کاتیون ها و پایداری نسبی کمپلکس های فلزی پیدا شود. در این زمینه موقعیت سیگنال cmeso و c? در 13c nmr و موقعیت نوار q(0,0) در طیف uv-vis با هم مقایسه شده اند. در سری آهن پایداری متالوپورفیرین ها به ترتیب زیر است که برطبق آن به استثنای fet(2-me)ppcl پایداری نسبی این آهن پورفیرین ها در توافق با ترتیب الکترون دهی استخلاف موقعیت مزو است. fetppcl ~ fet(4-ome)ppcl< fet(4-cl)ppcl< fet(2-cl)ppcl < fet(2-me)ppcl همچنین پایداری کمپلکس های منگنز بصورت زیر است که برطبق آن موقعیت mnt(2-cl)ppoac و mnt(4-ome)ppoac در سری با خواص الکترونی فضایی گروه موقعیت مزو ارتباطی ندارد و در تناقض با خواص الکترونی آن است. mnt(2-cl)ppoac < mntppoac ~ mnt(4-cl)pppoac < mnt(2-me)ppoac ~ mnt(4-ome)ppoac برای توضیح الگوی پایداری مشاهده شده حضور موقعیت های مختلف برای حمله ی الکتروفیلی به وسیله ی اکسنده ی فعال، موقعیت های مزو و ?، همچنین وجود اکسنده های فعال مختلف در چرخه ی کاتالیزوری متالوپورفیرین های مختلف پیشنهاد شده است. به طور کلی پایداری یک متالوپورفیرین را نمی توان به سادگی به خواص الکتروستاتیک گروه های موقعیت مزو کمپلکس نسبت داد.