این تحقیق تلاشی بود در جهت بررسی اینکه آیا آموزش دوراهبرد بیان مجدد شفاهی و خلاصه نویسی تاثیری برتوانایی درک مطلب فراگیران ایرانی که انگلیسی به عنوان زبان خارجه آنهاست دارد یا خیر. این تحقیق بر روی دانش جویان متوسط به بالا در آموزشگاه زبان گویش در شاهرود صورت گرفت. جهت دستیابی به هدف این تحقیق ,محقق 120 دانشجو را انتخاب کرد که با یک آزمون جامع انگلیسی به نام سلت به 90 دانشجوی همسان کاهش پیدا کردند.سپس دانشجویان به صورت تصادفی به دوگروه آزمایش ویک گروه کنترل تقسیم بندی شدند. درشروع ترم به دانشجویان درهرسه گروه یک پیش تست داده شد.درجلسات بعدی به دانشجویان درگروه بیان مجدد شفاهی آموزش داده شد که این راهبرد رابه همراه هفت متن مورد استفاده قرار دهند درحالیکه دانشجویان دردومین گروه راهبرد خلاصه نویسی را با همان متون تمرین کردند. همزمان دانشجویان در گروه کنترل همان متون را به روش قراردادی قدیمی بدون هیچ راهبرد خاصی مورد مطالعه قرار دادند.در پایان ترم آزمونی مشابه پیش تست به همه دانشجویان در سه گروه داده شد تا تاثیر این روش ها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تحلیل واریانس یک طرفه اختلاف چشمگیری را بین سه گروه نشان داد. از طرف دیگر مقادیر حاصل از آزمون مقایسه چند گانه تعقیبی میانگین ها ثابت کرد که راهبرد بیان مجدد شفاهی موثرتر از خلاصه نویسی و روش قراردادی آموزش درک مطدب در خواندن میباشد. نتایج این تحقیق برای طراحان تکالیف درسی, تهیه کنندگان مواد درسی و معلمان زبان موثر می باشد