این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف سیلاژ بستر جوجه های گوشتی بر عملکرد (وزن زنده، افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل)، فراسنجه های خونی و خصوصیات لاشه در بزغاله های نر مرخز انجام شد. 28 راس بزغاله نر مرخز (میانگین وزنی57/2 ± 55/18 کیلوگرم و میانگین سنی 9 تا 10 ماه) در قالب یک طرح کاملا تصادفی به چهار جیره غذایی اختصاص داده شدند و دوره آزمایشی نیز 90 روز به طول انجامید. جیره های غذایی شامل 1) جیره شاهد بدون سیلاژ، 2) جیره حاوی 10 درصد، 3) جیره حاوی 20 درصد و 4) جیره حاوی 30 درصد از سیلاژ بستر جوجه های گوشتی بود. وزن نهایی و افزایش وزن روزانه بزغاله های تغذیه شده با جیره های شاهد و 10 درصد بطور معنی داری بیشتر از بزغاله های تغذیه شده با جیره های 20 و 30 درصد بود. ماده خشک مصرفی در گروه تغذیه شده با جیره 30 درصد نسبت به سایر گروه ها کاهش معنی دار داشت (05/0>p). ضریب تبدیل غذایی در بزغاله های تغذیه شده با جیره 20 درصد سیلاژ بستر جوجه های گوشتی بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>p). وزن لاشه، بازده لاشه، وزن راسته با گردن، وزن کبد، وزن قلب، وزن کلیه ها، وزن چربی داخلی و عمق عضله راسته، به ترتیب با افزایش سطح سیلاژ در جیره بطور معنی داری کاهش یافتند (05/0>p)، اما سایر خصوصیات لاشه بین تیمارهای مختلف تغییر پیدا نکردند. ترکیبات شیمیایی گوشت تحت تاثیر هیچ کدام از جیره ها قرار نگرفت (05/0p>). برای فراسنجه های خونی بین جیره ها از لحاظ گلوکز، کل پروتئین و کلسیم پلاسما تفاوت معنی داری مشاهده نگردید، اما جیره شاهد از لحاظ فسفر پلاسما با جیره های دیگر در سطح پایین تری قرار داشت و هم چنین ازت اوره ای خون با افزایش سطح سیلاژ در جیره افزایش یافت (05/0>p). نتایج این آزمایش نشان می دهد که استفاده از سیلاژ بستر جوجه های گوشتی تا سطح 10 درصد جیره اثرات منفی بر عملکرد، پارامترهای خونی و خصوصیات لاشه نداشت.